NEUFERT4 ośw,świa dzien,szkło

\ pusta przestrzeń ^

5 5 o ó 5 óó ó óó 5 óó ó óó 5 5

4 4	4 1	4	4	4 4	4 4	4 4
		model
zwierciadło			Y j. sonda R D

stół pod modelem ' ściana średnio jasna

folia Al itp.    kontr, wzrokowa

Eksperymentowanie ze światłem na modelu pod sztucznym niebem

Sztuczne niebo (przykład)

stół pod modelem	M ~ 1 : 20 r	Ei = 200 lx D = 10% ^ sonda
		i—r
			©

Pomiar światła dziennego na modelu pod sztucznym niebem

>))

100% Zenit

30%

Pomieszczenie z otworem dachowym i oknem bocznym w zależności od rozkładu jasności nieba w zenicie

ŚWIATŁO DZIENNE

-> QP

Metody określania światła dziennego (D%) we wnętrzach

-    bocznego i górnego - przy zakrytym niebie

Do określania światła dziennego służy kilka metod: rachunkowa, wykreślna, wspomagana komputerem, techniczno-po-miarowa. Przy wyznaczaniu udziałów DH, DV i DR w oświetleniu dziennym wnętrza wziąć dalsze informacje z DIN 5034. Ostateczne powzięcie decyzji zaleca się po badaniu symulacyjnym oświetlenia dziennego na modelu lub na rysunkach. Światło dzienne można ocenić jedynie w 3 wymiarach, testując model wnętrza lub budynku w symulowanych warunkach. Pozwala to wypróbować różne skutki działania światła dziennego.

Metoda eksperymentalna: Stosuje się podwieszony sufit (matowy, jasny, przeświecający) z powyżej niego usytuowanym oświetleniem sztucznym i krążącym zwierciadłem (horyzont) odbijającym otaczające ściany. Symuluje on działanie jednolicie zakrytego nieba -> © Natężenie oświetlenia 2000-3000 lx wystarcza. Na podstawie modelu architektonicznego (1:20) można za pomocą luksomierza pomierzyć natężenie oświetlenia zewnętrznego przez sztuczne niebo (E_a = 2000 lx). Sondą mierzy się oświetlenia we wnętrzu modelu (Ej np. 200 lx), istniejący iloraz oświetlenia dziennego dla P wynosi więc 10%. Tą metodą określa się rozkład oświetlenia w modelu ->

Należy przy tym uważać, aby zostały spełnione kryteria jakości oświetlenia dziennego. Następujące materiały stosuje się do eksperymentów ze światłem na modelu: karton lub papier w różnych kolorach, najlepiej pastelowych, kalkę kreślarską jako przysłonę przeciwoślepieniową i źródło promieniowania rozproszonego, folię Al itp. na zwierciadła -> ©

Światło dzienne we wnętrzach ze świetlikami górnymi

Oświetlenie wnętrz światłem dziennym „od góry” podlega tym samym założeniom, co oświetlenie przez okna boczne (oczywiście oświetlenie przy zakrytym niebie).

Podczas gdy światło boczne daje stosunkowo złą równomierność (stąd podwyższone wymagania co do D%), przy świetle górnym jest inaczej. Jakość tego ostatniego we wnętrzach jest zasadniczo określona przez następujące czynniki: jasność nieba w zenicie, proporcje pomieszczenia, kryteria jakości światła dziennego, współczynniki zmniejszające. Miejsce pracy -> @ w pokoju jest dokładnie tak samo odległe od okna bocznego, co świetlik nad nim. Jeśli takie samo natężenie oświetlenia w płaszczyźnie odniesienia (0,85 m nad podłogą), jakie daje świetlik, ma być osiągnięte przy użyciu okna bocznego, to ostatnie powinno być 5,5 x większe niż otwór w dachu.

Uzasadnienie: Światło od góry jest jaśniejsze, gdyż jasność nieba w zenicie 3 x większa niż koło horyznotu. Zatem 100% światła od nieba wpada do świetlika, podczas gdy tylko 50%

-    do okna bocznego.

Górne oświetlenie pomieszczenia zależy od jego proporcji: długości, szerokości i wysokości © Należy unikać ew. efektu czeluści.

Kryteria jakości oświetlenia górnego

Rozkład oświetlenia dziennego (D%) we wnętrzach z oknami bocznymi jest scharakteryzowany przez D_min i D_max -> ©.

W przypadku światła górnego wymaga się natomiast równomierności G > 1:2 (D_min/D_m!) przy D_min > 2% w pom. do pracy nawet (DJ_min > 4% ! -> 0.

154