Obraz5 (25)

>

•2.1. Ruch cząstek pyłu w strumieniu powietrza

Dążąc do określenia strat energetycznych drogą analityczną przy ruchu cząstek stałych w strumieniu zapylonego powietrza należy wprowadzić następujące założenia:

a/ cząstka pyłu jest nieporowatą, nieściśliwą i nieaglome-rującą kulą;

b/ cząstka porusza się swobodnie, a inne cząstki nie wpływają na ruch badanej cząstki;

c/ obszar zajmowany przez strumień jest wystarczająco duży, aby pominąć efekty oddziaływania ścian zewnętrznych.

W czasie ruchu cząstki pyłu w strumieniu powietrza działa na tę cząstkę siła oporu. Próby określenia tej siły podjął się w roku T710 I, Newton. Przy dużych prędkościach względnych otrzymał zależność [3]

/o .3/

P = 0,22 ¥ R² ę v²

gdzie: P - siła oporu,

R - promień cząstki,

9 - gęstość cząstki, v - prędkość przepływu.

Charakterystyki oporu można również wyrazić za pomocą współczynnika oporu c_.

2P

^cx =

/ 6.1 0/

18² ^ v²