Obraz2 (54)

-    czy stan ten może być zmieniony (utrzymany, potęgowany) dzięki własnym wysiłkom pacjenta i(lub) pomocy świadczonej mu przez rodzinę, osoby mu bliskie itp.

Stosunkowo duża pojemność omawianego pojęcia powoduje, że rozpoznany przez pielęgniarkę stan może określać, a jednocześnie oznaczać:

-    kategorię (np. zdrowy, chory),

-    właściwość lub cechę (np. nawyki higieniczne),

-    ilość lub miarę czegoś (np. masa ciała),

-    składnik sytuacji (np. pierwsza doba po zabiegu operacyjnym),

-    fakt towarzyszący piclęgnowaniu/leczeniu (np. niepokój o wyniki),

-    to, co może być odbierane subiektywnie (np. szum w uszach).

Stan a nauka

Zwraca się uwagę na to, że w tych naukach, które interesują się diagnozą (dia-gnozowaniem), zawsze stawia się na rozpoznanie stanu. Dlatego jeśli pielęgniarstwo, jako stosunkowo młoda dyscyplina (wykładana na poziomic akademickim) chce pozostawać w zgodzie z innymi, najczęściej dużo starszymi dyscyplinami, za przedmiot teoretycznego zainteresowania, przekładający się na działania praktyczne (takie jak rozpoznanie stanu, planowanie pielęgnowania, realizowanie i ocenianie uzyskanych wyników w postaci stanu) musi przyjąć diagnozę stanu podmiotu opieki i jego środowiska.

Uwaga. Za dużą nieprawidłowość uznaje-się takie rozwiązania tcorctyczno--praktycznc, w których widoczne jest (niczym nieuzasadnione) dowolne przechodzenie z jednego pojęcia w drugie. W praktyce oznacza to, że rozpoznaje się np. potrzeby, a ocenia problemy, lub żc rozpoznaje się problemy, a ocenia stan. Świadczy to o braku konsekwencji i(Iub) zrozumienia. Butrym określa to jako „omijanit zasady zgodności pojęć z pojęciami przyjętymi wcześniej w innych dyscyplinach". Dodaje, że „wymóg ten obowiązuje także pielęgniarstwo” (Butrym, 1986).

2.6

Problemy współczesnej opieki pielęgniarskiej

Wychodząc z bardzo ogólnego stwierdzenia należy przyjąć, że praktyczne pielęgniarstwo niejako z założenia musi dźwigać problemy współczesnego pielęgniarstwa, bowiem jest jego integralną częścią (patrz podrozdz. 1.9). Nie ma możliwości całkowitego oddzielenia pielęgniarstwa od pielęgnowania (nawet nie ma takie) potrzeby), tym samym jednych problemów od drugich.

Uwaga. Należy przyjąć, że podstawowa trudność współczesnego, szczególnie rodzimego pielęgniarstwa to:

• brak dostatecznej argumentacji do pokazania pojedynczym ludziom, całemu społeczeństwu, czym jest pielęgnowanie.

Dodatkowe wyjaśnienia. W celu zobrazowania istoty problemu należy postawić kilka pytań o charakterze nieco bardziej szczegółowym. Oto one:

-    czym różni się pielęgnowanie od innych sposobów dbania o zdrowie?

-    na czym polega praktyczne realizowanie niezależnej funkcji opiekuńczej; czy nie przegrywa ona w konkurencji z zależną — terapeutyczną, w której realizacji pielęgniarka wykonuje zlecenia lekarskie, tym samym bierze współudział w leczeniu?

-    co można osiągnąć przez racjonalne pielęgnowanie, czyli — na ile profesjonalne pielęgnowanie może przyczynić się do utrzymania zdrowia, jego poprawy i potęgowania?

-    jakie działania należy podejmować, aby przyczyniały się one do angażowania się nieprofesjonalistów w sprawy zdrowia innych?

Odrębne zagadnienie stanowi:

-    identyfikacja najkorzystniejszych działań opiekuńczych (pielęgnacyjnych), czyli takich, które przynoszą najlepsze wyniki.

Uwaga. Ził ważny dla współczesnego praktycznego pielęgnowania należy uznać problem:

•    braku „współbrzmienia” pomiędzy teorią a praktyką.

Praktyka nie interesuje się w dostatecznym stopniu tym, co ma do zaoferowania teoria. Z kolei teoretycy nic wyrażają potrzeby bliskiej współpracy z praktykami, dla potrzeb podnoszenia poziomu opieki. Dla współczesnego pielęgnowania istotne jest dążenie do tego, aby:

-    praktykę oprzeć na zweryfikowanej wiedzy, na faktach (patrz podrozdz. 1.11).

Dodatkowe wyjaśnienia. Słabym punktem jest to, że

•    idea primary nursing nic zaistniała w rodzimym pielęgniarstwie, z kolei

-    proces pielęgnowania w większości przypadków jest dość dowolnie interpretowany i praktykowany,

-    a teorie pielęgniarstwa traktowane są jako coś, co ma wartość historyczną, a nie zdecydowanie praktyczną (patrz podrozdz. 2.7.1).

Zapamiętąj:

Prawdą jest, że primary nursing, jako istotny element składowy zindywidualizowanego pielęgnowania daje mu jednoznacznie określone organizacyjne podstawy, na których proces pielęgnowania może być budowany. Pacjent nie tylko „czuje”, że jest pielęgnowany, ale dokładnie wie co, jak, dlaczego i przez kogo będzie realizowane. Wie również, kto ponosi pełną odpowiedzialność za wszystko, co jest związane z opieką nad nim.

Podsumowanie. Należy zwrócić uwagę na to, że współczesne praktyczne pielęgniarstwo musi podejmować wiele inicjatyw i działań na rzecz tego, aby nie przegrać z innymi, bardziej atrakcyjnymi dla wiciu młodych ludzi zawodami. Musi dążyć do pokazywania ciekawych rozwiązań i wzorów opieki, ale i ludzi tworzących i(lub) współtworzących ją. Musi kreować idee. na których buduje istotę opieki pielęgniarskiej.

Rodzime praktyczne pielęgniarstwo nic radzi sobie ze zindywidualizowanym pielęgnowaniem opartym na teorii, na podstawach naukowych. Jeśli realizowany jest proces pielęgnowania, to najczęściej tylko niektórzy (wybrani) pacjenci zostają nim objęci.

91