OMiUP t1 Gorski45

Odwracając zbiornik osadowy o 90° i zastępując siłę przyciągania ziemskiego siłą odśrodkową, otrzymujemy schemat pracującego puryfikatora, przedstawiony na rysunku 4.42.

Odpowiednikiem poziomu podziału obu cieczy ze zbiornika (rys.4.41) jest tu i walcowa powierzchnia podziału, znajdująca się w odległości &J2 od osi obrotu J wirówki. Otwory wylotowe umieszczone są odpowiednio w odległości dj/2 i dy2 od osi obrotu bębna.

Wysokości h₁ zatem, oznaczonej na rysunku 4.40, odpowiada wartość (d_p - d^/2 zrysunku 4.42, a wysokości h₂ — odpowiednio wartość (d - d₂)/2.1 tu również musi być zachowany warunek równowagi ciśnień słupów obu wirujących cieczy w stosunku do powierzchni podziału o średnicy d_p. Warunek ten można wyrazić wzorem:

Pl(^dF² - ^dl²) = P2(^dp² - ^d2²)    (⁴-³³)

gdzie:

Pl — gęstość oleju, p₂— gęstość wody.

(Wyprowadzanie zależności (4.33) znajduje się w podrozdziale 4.4.3).

Ustalona granica podziału między dwoma czynnikami (wodą i olejem) tworzy I w puryfikatorach tzw. zamknięcie wodne. Ta powierzchnia graniczna przesuwa | się wzdłuż promienia wirującego bębna w zależności od wzajemnego stosunku gęstości obu cieczy oraz średnicy d₇. W praktyce istnieje możliwość regulacji położenia powierzchni podziału. Zagadnienie sposobów wyznaczania odpowiedniej granicy (powierzchni) podziału i jej ustalania w pracującej wirówce omówione jest szerzej w podrozdziale 4.4.3.

Talerze bębna wirówki oczyszczającej (puryfikatora) mają otwory wlotowe. W czasie pracy wirówki, przy dobrym jej wyregulowaniu, powierzchnia podziału powinna przechodzić w odległości 1/3 średnicy od zewnętrznych krawędzi otworów wlotowych. Położenie takie przedstawiono na rysunku 4.43.

UWAGA: W uńdu nowych typach puryfikatorówgranica podziału czynników znajduje się na zewnątrz pakietu talerzy, a otwory ułatwiają tylko przepływ paliwa ciężkiego do przestrzeni między talerzowych. Wzrasta natomiast powierzchnia czynna talerzy.    J

Schemat konstrukcji części roboczej okrętowej wirówki oczyszczającej (puryfikatora) ilustruje rysunek 4.44. Jest to wirówka starszego typu, bez możliwości tzw. samooczyszczania (patrz p 4.4.5). Zanieczyszczona ciecz dopływa wlotem 1, a następnie rozdzielaczem bębna 2 spływa w dół części roboczej wirówki. Przez otwory w dolnym talerzu ciecz przedostaje się do bębna, po czym przez otwory w talerzach 3 i przez przestrzenie międzytalerzowe unosi się ku górze. Po drodze z cieczy zostają wydalone cząstki stałe, cięższe zanieczyszczenia płynne i woda. Cięższe zanieczyszczenia płynne, przedostające się szczeliną między pokrywą bębna 6 i kapturem talerzy 7, zostają usunięte na zewnątrz. Cząstki stałe natomiast osiadają

345