P1010821 (2)

274 t. ramy MmrrowE

na całej długości bez przerw dołem i góra min F, o średnicach co najmniej 14 mm. |g nic to można stosować bez odgięć przy podporach.

2. Dla ram o wysokości A > 6,0 m i rozpiętości /> 12,0 m zaleca się stosować dodatlc belki stężające mniej więcej w połowie wysokości słupów. Przekrój i zbrojenie tych należy przyjmować jak w p. 1.

3. Do ram o wysokościach A >6.0 m i />12,0 m przekrój i zbrojenie stężeń zaleć® ,• obliczać w założeniu, żc parcie i ssanie wiatru, działające na ściany szczytowe przekazywać jest w całości na układy ramowe - w płaszczyznach słupów utworzonych ze słupów i H mentów stężających wzdłuż budynku.

4. Przy rozpiętości ram /> 15,0 m wskazane jest zastosowanie dodatkowego ||H w rozporach ramy w połowie rozpiętości przęseł.

5. Należy zwrócić szczególną uwagę na staranne opracowanie stężeń ram o stropach i stropodachach nie połączonych monolitycznie z rozporami oraz w przypadku istnienia w budynku suwnic.

6. W ramach wielopiętrowych budynków szkieletowych na ogół żebra stropowe są dostatecznymi stężeniami. Wypełnienie ścian szkieletu cegłami, nawet cegłą dziurawką na zaprawie cementowo-wapiennej, przy niewielkich otworach okiennych stanowi doskonały dodatkowy element stężający.

6.4. ŚCIANY SZCZYTOWE

Przy większych budynkach, zwłaszcza systemu halowego, konstrukcja ścian szczytowych stanowi oddzielny przedmiot rozważań statycznych i wymaga każdorazowo analizy projektowanej koncepcji tak pod względem wytrzymałościowym, jak i ekonomicznym.

Ściany szczytowe przy niewielkich wysokościach budynku mogą być wzniesione z cegieł lub bloków, wówczas są elementem samonośnym, jeśli przejmą naprężenia od parcia wiatru. Natomiast przy większej szerokości i wysokości budynku celowe jest wyko-

Rys. 6.18. Rozkład obciążeń aa elementy poziome od parcia wiatru w ścianie szczytowej

nanie ściany jako szkieletowej. Szkielet takich ścian składa się z rzędu słupów i belek poziomych, które dzielą płaszczyznę ściany na mniejsze pola. Wówczas poziome obciążenie wiatrem przenosi szkielet ściany, w którym poziomymi elementami są belki, pionowymi zaś słupy. Belki skrajnymi końcami opierają się o konstrukcję podłużnych ścian budynku, pośrednimi podporami są słupy, przy czym - w zależności od sztywności elementów Imany

Hflływwej - należy uwzględnić w obliczeniach statycznych podatllwoić sprętystą połted-nich podpór., j

Stupy na ogół projektuje się jako utwierdzone w fundamencie, a górą można przyjąć połączone przegubowo z żelbetową rozporą skrajnej ramy bądź oparte o odpowiednio

1—1—T

Rys. 6.19. Rozkład obciążeń na elementy pionowe od paten wiatru w łcianie szczytową)

skonstruowany skrajny element pokrycia dachu, jeśli stanowi ono sztywną nieorlksztal-calną tarczę. W przypadku gdy pokrycie dachu jest niesztywne, to słupy natóy rozpatrywać jako wsporniki utwierdzone w stopach fundamentowych.

Przy dostatecznej sztywności słupów można część parcia wialru przenieść przez poziome belki na słupy, zaś dolną część przez słupy ewentualnie podwalinę na fundament.

i |g| i

Rys. 6.20. Rozkład obciążeń na elementy poziome i pionowe od parcia wiatru w klasie szczytowej

a górną część parcia wiatru na sztywną tarczę dachu. Na rys. 6.18 pokazano schemat obciążeń takiego założenia.

Innym rozwiązaniem uproszczonym jest schemat obciążenia ściany podany na rys. 6.19. W tym przypadku przyjmuje się, że parcie wiatru przenosi się tylko przez slupy, które z kolei przekazują je na poziome belki w postaci poziomych sil skupionych. 'Wielkości

!*•