Podstawy chemii, ćwiczenia laboratoryjne0

2. Rozpuszczalność Ag;P0₄ wynosi 0,2 mg w 100 cm' roztworu. Oblicz wartość /,. tego związku.

3. Ile gramów AgBr rozpuszcza się w 15 dni¹ wody, jeżeli 7_;. = 7,1. 10"^J. (Masa molowa AgBr =187,8 g/mol.)

4. Nasycony roztwór BaF2 zawiera 8,652 • 10 ² g w 100 cm'. Oblicz wartość /,. tej soli. ( Masa molowa BaF2 175 g/mol.)

5. Do roztworu zawierającego 1.10⁴ g NaCI i 2.10'⁴g Na₂CrO,_t w 1 dm³ wprowadzono rozcieńczony roztwór AgNO;. Która sól (AgCl czy Ag₂Cr0₄) wytrąci się pierwsza i dlaczego? ( /,. _AaC| = 1,56-10“¹⁽⁾, /₂,Ag₂Cr0₄ = 4,05• 10~¹²).

6. W celu określenia stężenia chlorków' w w'odzie wodociągowej zmiareczkowa-no 250 cm’ próbki, zużywając 8,5 cm' 0.02 molowego roztworu AgNO_v Jakie jest stężenie chlorków w mg/dnr w'ody?

7. 0,76 g NaCI rozpuszczono w' wodzie destylowanej i rozcieńczono do 200 cm’ w kolbie miarowej. Pobrano 20 cm’ próbki, dodano 30 cm 0,2 molowego roztworu AgNO, i jego nadmiar odmiareczkowano tiocyjanianem amonu zużywając 8.9 cm¹. Obliczyć stężenie molowe tiocyjanianu amonu.

8. Próbkę srebra o masie 0,2000 g po rozpuszczeniu miareczkowano tiocyjanianem amonu o stężeniu 0,0042 mol/dm’, zużywając 39,6 cm ’. Oblicz procentowy zawartość srebra w próbce.

9. Do roztworu chlorku strontu (SrCR) wprowadzono 50 cni roztworu AgNO; o stężeniu 0,21 mol/dm¹, nadmiar AgNO;, zmiareczkowano 25,5 cm’ roztworu tiocyjanianu potasu o stężeniu 0,28 mol/dm’. Oblicz zawartość jonów chlorkowych w analizowanej próbce.

10. Do roztworu CaCl₂ dodano 40,0 cm3 AgNO; o stężeniu 0,09950 mol/dm¹. Na odmiareczkowanie nie związanego AgNO; zużyto 6,8 cm’ NH₄SCN o stężeniu 0,1005 mol/dm¹. Ile gramów CaCl; było w badanej próbce?

7. WODA. WYBRANE WŁAŚCIWOŚCI

Woda chemicznie czysta jest w warunkach normalnych cieczą, której właściwości różnią się znacznie od właściwości innych substancji ciekłych. W cząsteczce wody atom tlenu jest połączony z dwoma atomami wodoru za pomocą wiązań kowalencyjnych spolaryzowanych. Wskutek przesunięcia par elektronowych, tworzących wiązania, w kierunku bardziej elektroujemnego atomu tlenu cząsteczka wody wykazuje charakter dwubiegunowy (polarny). Kształt cząsteczki wody nie jest liniowy, lecz - w uproszczeniu - trójkątny. W jednym z jego wierzchołków znajduje się atom tlenu, w dwóch pozostałych atomy wodoru. Kąt między atomami wodoru wynosi około 104°.

Cząsteczka wody wykazująca niesymetryczny rozkład ładunków elektrycznych ma budowę polarną, jest dipolem. Następstwem tego jest asocjacja (łączenie się) pojedynczych cząsteczek wody za pomocą wiązań wodorowych w większe zespoły, zwane asocjatami, o wzorze (II>0)_n (n — 6 w temperaturze 273 K)

/°\ (1 łd

/^u\ H II

^/O^xH H

ży<

/0\

H H U H

Wiązania wodorowe nadają wodzie dużą spoistość i zdolność do silnego przylegania do różnych substancji. Wiązania wodorowe wywierają ogromny wpływ na właściwości fizyczne wody oraz charakterystyczne cechy wody tj.: wysoka temperatura wrzenia, wysoka temperatura krzepnięcia, duże wartości ciepła parowania i topnienia. W temperaturze 277K wszystkie cząsteczki wody tworzą asocjaty i woda ma największą gęstość - 1 kg/dnr. Podczas krzepnięcia wody zmienia się sposób rozmieszczenia cząsteczek w przestrzeni, dzięki czemu /mniej