przewodnikPoPakiecieR3

58 Łagodne wprowadzenie do R

Wariacje z funkcją ablinef)

•tó

Rysunek 1.6: Przykładowe użycia funkcji ablinef)

plotCO, xlim-c(-2,2), ylim-c(-2.2), type="n", xlab-'"', ylab-main="Wariacje nt. funkcji ablineO”)

# kilka prostych określonych przez równanie y - o x + b abline(O.O)

abline(O.l) for (i in 1:10)

abline(0, i)

* dodajemy linię poziomą ablineth—l,lwd=3, ęol="red")

M dodajemy linię pionową abllne(v—l,lvd=3, lty=2, col-"blue")

# na wykres nanosimy kilka opisów

text( 1.7, 0.2,	"a=0, b-0")
text( 1.7, 1.1,	”a=l, b-0") j '
text( 1.3, 1.7,	"a=2, b-0")	% % \ '^vW' ^r' sTrM.
text( 1.7,-0.8,	"h = -l")
text(-0.6, 1.1,	"V = -1")

Funkcja text(graphics) służy do umieszczania napisów na wykresach. Kolejne argumenty tej funkcji to: współrzędne punktu, w którym ma znaleźć się napis oraz łańcuch znaków określający, co ma być do wykresu dopisane. Dostępnych argumentów funkcji graficznych jest znacznie więcej, o czym łatwo się przekonać przeglądając pomoc do wymienionych funkcji. Wrócimy do tego tematu w podrozdziale 4.3.

-S

Przyśpieszamy

^ | y Funkcja ablineO dorysowuje linie do istniejącego wykresu (inaczej niż funkcja plot(), która tworzy nowy wykres). Przed jej wywołaniem na-•**’V leży więc zapewnić, by jakieś okno graficzne z wykresem było aktywne

łf i zainicjowane. W powyższym przykładzie wykorzystaliśmy do tego funkcje plot, z argumentem type-"n". Ten argument wyłącza rysowanie wykresu, a więc w tym przypadku funkcja plot O jedynie zainicjowała okno graficzne, osie oraz opis psi i wykresu nic jednak nie rysując.

Do funkcji ablineO, podobnie jak do większości funkcji graficznych, można podawać takie same argumenty, jak w przypadku funkcji plot O, czyli np. argumenty col, lwd lub lty. Argument lty odpowiada za styl linii, lwd za jej grubość. Więcej informacji o argumentach funkcji graficznych znaleźć można w podrozdziale 4.3.8.

1.6.5 Operacje na plikach i katalogach

Zanim zaczniemy omawiać funkcje służące do odczytywania i zapisywania danych z plików, przedstawimy kilka funkcji do wykonywania podstawowych operacji na katalogach i plikach.

Zacznijmy od dwóch funkcji: getwd(base) i setud(base). Pierwsza z tych funkcji sprawdza, jaki katalog na dysku jest aktualnie katalogiem roboczym, druga pozwala na zmianę katalogu roboczego. Podobny efekt można uzyskać wyklikując opcję File \ Change dir ... w menu. Zmiana katalogu roboczego na początku pracy pozwala na znaczne skrócenie zapisu ścieżek do plików, ponieważ wszystkie ścieżki do plików możemy podawać w postaci bezwzględnej (niewygodne) i względnej, względem katalogu roboczego (wygodne).

Aby wyświetlić listę plików znajdujących się w aktualnym (lub innym wskazanym) katalogu można posłużyć się funkcją list.files(base) lub dir(base). Pierwszym, opcjonalnym, argumentem tych funkcji jest ścieżka do katalogu, którego zawartość chcemy wyświetlić (domyślnie jest to aktualny katalog roboczy). W tabeli 1.7 przedstawiono listę funkcji do operowania na plikach a poniżej przedstawiono przykład wywołania wybranych funkcji.

> U funkcjami setwd() i getwdO można zmieniać katalog roboczy
> satwd("c:/Projekty/Dane")
> getwdO
[1] "c:/Projekty/Dane“
> tt zobaczmy co jest w tym katalogu
> (list.filesO -> lista.plikov)
tli “daneFWF.txt” "daneMatlab.HAT"	"daneMieszkania.csv“
t4] "daneSAS.sasżbdat” "daneSoc.csv"	"daneSPSS.sav"

Przydatnymi funkcjami do operacji na plikach tymczasowych są tempf ile (base) i tempdir(base). Wynikiem pierwszej z nich jest ścieżka do nieistniejącego jeszcze pliku (nazwa jest losową kombinacje znaków), który może być wykorzystany jako plik tymczasowy. Wynikiem drugiej funkcji jest ścieżka do tymczasowego, nieistniejącego jeszcze katalogu. Obie funkcje są przydatne, jeżeli chcemy przechować tymczasowo pewne dane w plikach, ale nie mamy pomysłu na ich nazwę. Poniżej przykład użycia tych funkcji.