Scan10197 (2)

rytetowe znaczenie uciskania klatki piersiowej, zaleca się u osób dorosłych rozpoczynanie RKO raczej od uciskania klatki piersiowej, niż oddechów ratunkowych.

WYSUNIĘCIE ŻUCHWY

Technika wysunięcia żuchwy nie jest zalecana dla ratowników przedmedycznych, ponieważ jest trudna do nauczenia i wykonania. Dlatego też ratownicy przedmedyczni powinni udrażniać drogi oddechowe poprzez odgięcie głowy i uniesienie żuchwy.

ODDECHY AGONALNE

szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy, włączając w to nabycie i podtrzymanie umiejętności wentylacji workiem samorozprężalnym z maską. Wte dy należy wykorzystać taki sam program, jak podczas szkolenia ratowników medycznych z naciskiem na technikę wentylacji z wykorzystaniem dwóch ratowników

UCISKANIE KLATKI PIERSIOWEJ

W większości przypadków możliwe będzie znalezienie właściwego miejsca ucisku bez zdejmowania ubrania poszkodowanego. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy usunąć wierzchnie ubranie.

Oddechy agonalne występują u 40% poszkodowanych w NZK. Dlatego też osoby przygodne powinny być nauczane rozpoczynać RKO w przypadku, jeśli poszkodowany jest nieprzytomny (nie reaguje) i nie oddycha prawidłowo. Powinno się podkreślać w czasie szkolenia, iż oddechy agonalne często występują w ciągu pierwszych paru minut po NZK. Stanowią one wskazanie do natychmiastowego rozpoczęcia RKO i nie powinny być mylone z prawidłowym oddychaniem.

W Wytycznych 2000 zalecano metodę odnajdywania właściwego miejsca ucisku klatki piersiowej poprzez umieszczenie palca na dolnym końcu mostka i przyłożenie do niego drugiej ręki. Wykazano, iż to samo miejsce ucisku może zostać zlokalizowane szybciej, jeśli naucza się ratowników „umieszczać nadgarstek ręki na środku klatki piersiowej, a drugą rękę umieścić na jej grzbiecie”, pod warunkiem, iż nauczanie zawiera demonstrację umieszczania rąk na środku dolnej połowy mostka.

WENTYLACJA USTA-NOS

Podczas uciskania klatki piersiowej:

Wentylacja metodą usta-nos jest efektywną alternatywą dla wentylacji sposobem usta-usta. Należy ją rozważać w przypadku, kiedy usta poszkodowanego są poważnie uszkodzone lub nie mogą być otwarte, kiedy wentylacja jest prowadzona w wodzie lub trudno jest uzyskać szczelność metodą usta-usta.

a)    Za każdym razem, kiedy ratownik podejmuje uciskanie klatki piersiowej powinien niezwłocznie ułożyć ręce „na środku klatki piersiowej”.

b)    Należy uciskać klatkę piersiowej z częstotliwoś cią około 100/min.

WENTYLACJA USTA-TRACHEOSTOMIA

Wentylacja usta-tracheostomia może być prowadzona w przypadku, gdy poszkodowany wymagający oddechów ratowniczych ma rurkę tracheostomijną lub tracheostomię.

WENTYLACJA ZA POMOCĄ MASKI TWARZOWEJ I WORKA SAMOROZPRĘŻALNEGO

Użycie worka samorozprężalnego i maski twarzowej wymaga doświadczenia i pewnych umiejętności. Pojedynczy ratownik musi udrożnić drogi oddechowe za pomocą wysunięcia żuchwy i jednocześnie przytrzymać maskę przy twarzy poszkodowanego. Stosowanie tej techniki przez ratowników przedmedycznych jest właściwe tylko wtedy, gdy pracują oni w strefach specjalnych, gdzie istnieje realne ryzyko zatrucia cyjankami lub ekspozycji na inne substancje toksyczne. Są inne sytuacje szczególne, w których ratownicy przedmedyczni powinni odbyć poszerzone

c)    Trzeba zwracać uwagę by uzyskać pełną głębokość uciśnięć 4-5 cm (u osób dorosłych).

d)    Należy pozwolić aby klatka piersiowa wracała po każdym uciśnięciu do pozycji wyjściowej.

e)    Fazy nacisku i relaksacji powinny zajmować tyle samo czasu.

f)    Trzeba minimalizować przerwy pomiędzy uciś-

nięciami.

g)    Nie należy wykorzystywać oceny tętna na tętnicy szyjnej lub udowej jako wskaźnika skuteczności przepływu tętniczego.

h)    „Częstość ucisków” odnosi się do szybkości

z jaką uciskana jest klatka piersiowa, a nie do całkowitej liczby uciśnięć wykonanych w czasie minuty. Liczba wykonanych uciśnięć zależy nie tylko od ich częstości ale również od liczby

ALS 197

Europejska Rada Resuscytacji