skanuj0014

2.    Złączyć obie części próbki.

3.    Zmierzyć odległość a (rys. 1.11) między n działkami położonymi po obu stronach miejsca zerwania.

/ N - n\

4.    Pozostałą liczbę działek podzielić na połowę (    ^    |.

5.    Zmierzyć odległość b odpowiadającą tej liczbie działek.

6.    Obliczyć długość L_u przez dodanie do długości a dwóch odcinków o długościach b:

(1.17)

L„ = a + 2 b.

Wynika to z założenia, że gdyby próbka zerwała się symetrycznie w środku,

to odcinki o długościach b byłyby jednakowe z obu stron miejsca zerwania

(rys. 1.11). Jeżeli liczba działek N — n jest liczbą nieparzystą, to długość L_u

obliczamy dodając do długości a dwa odcinki o długościach: />,. odpowiadający

N — n - 1    jV - n + 1

— działkom, i b₂, odpowiadający    działkom (rys. 1.12):

(1-18)

L_u - a +    + k₂.

Rys.1.12

PRZYKŁAD. Próbkę o średnicy d₀ = 7.8 mm zerwano na maszynie wytrzymałościowej; otrzymano: I\.„ = 15 500 N, F_cL = 12 100 N, — 22 000 N, d_u = 4,0 mm. Obliczyć R_e, R_m, A₁₀ i Z (rys. 1.11).

Obliczamy pole powierzchni przekroju początkowego:

-V,

TT’ 7,8

— - 47,78 mm².

Pole powierzchni przekroju po zerwaniu

S_u — ⁷~~ = 12,57 mm².

Górna i dolna granica plastyczności [wzory (1.2a) i (1.2b)]:

JU.fk.1159?. 324 MPa. ^l// S₀ 47,78

F,_l _ 12 100 Ś₀ “47,78

- 253 MPa.

21