skanuj0038 (112)

•    guzy OUN,

•    choroby metaboliczne.

Wskazaniem do resuscytacji jest bezpośrednie zagrożenie spowodowane przez:

•    pierwotne zatrzymanie krążenia,

•    pierwotne zatrzymanie oddychania,

•    śmierć kliniczną (o ile poszkodowany jest potencjalnie zdolny do życia, co oznacza, iż posiada fizjologiczne uwarunkowania powodzenia zabiegów resuscytacyjnych, a przyczyny które doprowadziły do tego stanu są odwracalne oraz nie został przekroczony krytyczny czas niedotlenienia).

Czynniki, które wpływają na ostateczny wynik resuscytacji przedstawione zostały pod postacią tzw. „łańcucha przeżycia”. Łańcuch ten składa się z szeregu ogniw, przy czym opóźnienie lub ominięcie któregoś z ogniw, znacznie zmniejsza szansę na przeżycie osoby ratowanej. Skuteczność resuscytacji wyznacza siła poszczególnych ogniw „łańcucha przeżycia”. Wszystkie ogniwa muszą być jednakowo mocne.

Ryc. 1. Wzór łańcucha przeżycia

W przypadku noworodków i dzieci w łańcuchu przeżycia włączono zapobieganie stanom prowadzącym do nagłego zatrzymania krążenia, wczesną resuscytację krążeniowo-oddechową, szybkie wezwanie fachowej pomocy i wczesne wdrożenie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych. W postępowaniu szpitalnym bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie pacjenta w ciężkim stanie i wezwanie zespołu resuscytacyjnego.

Pierwsze ogniwo wskazuje, jak ważne jest rozpoznanie i wezwanie pomocy w przypadku pacjentów zagrożonych nagłym zatrzymaniem krążenia (tylko wczesne wdrożenie leczenia może zapobiec zatrzymaniu krążenia). Z kolei połączenie środkowych elementów łańcucha przeżycia wskazują, jak ważne jest połączenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej z defibrylacją (zasady automatycznej defibrylacji zewnętrznej zostały szczegółowo przedstawione w rozdziale I).

139