skanuj0212

220

Pizy lak ustalonym warunku długookresowej równowagi firmy, zyski ekonomiczne równają się zeru, a jednocześnie maksymalizuje ona zysk normalny (znb. pki 1 i.3.2oraz 15.2.3).

Maksymalizowanie zysku to nie to samo co realizowanie zysku i może tez oznaczać minimalizowanie strat. Nie możemy przesądzać, czy firma osiąga zyski. Opierając się wyłącznic na wielkościach krańcowych, /'.oby to zrobić, należałoby zbadać całkowite przychody i całkowite koszty, a także porównać prze ciętny koszt całkowity z ceną.

Jak pamiętamy, w warunkach firmy wolnokonkurencyjncj całkowity przychód (utarg) jest funkcją rosnącą wprost proporcjonalnie. Koszty całkowite rosną nieliniowo - najpierw wolniej, potem szybciej. Zauważmy, że dla zerowego produktu mamy dodatnią wartość kosztu (rys. 11.5); jest to koszt stały, niezależny od wielkości produktu.

Rys. 11.5. Wyznaczanie największego zysku przedsiębiorstwa wol noknnfcureocyj nego

Różnica między utargiem całkowitym a kosztem całkowitym jest zyskiem. Na wykresie wielkości produkcji, dla jakich koszty całkowite zrównują się z utargami całkowitymi, można nazwać „punktami przełamania” (punkt At, Cj). Zysk jest mierzony jako pionowa odległość między krzywymi utargu całkowitego i kosztu całkowitego. Zysk będzie największy tam, gdzie różnica między V. i K_f będzie największa (odcinek #i i /J_;). Zysk będzie „dodatni" dla wielkości produkcji od A do C.

Przedstaw graficznie pozycję równowagi przedsiębiorstwa wolnokonku-rencyjnego w krótkim i długim okresie.

9