skrypt110

nośników ładunku (elektronów i jonów) zaczyna rosnąć lawinowo, powodując gwałtowny wzrost przewodności gazu. Na rysunku 6.3 przedstawiono zależność prądu płynącego w gazie, od napięcia przyłożonego do elektrod.

Rys. 6.3. Zależność prądu płynącego w gazie od przyłożonego napięcia

W zakresie od napięcia zerowego do-U* prąd w gazie rośnie proporcjonalnie do napięcia. Po wyczerpaniu nośników ładunku, które dostarczają jonizatory zewnętrzne, wartość prądu ulega nasyceniu. Gęstość prądu jest bardzo mała rzędu 10 ¹" A/m². Natężenie pola elektrycznego wynosi około 0,5 V/m. Rezystywność skrośna jest w iększa od p_v > 10" £2cm. Gaz zachowuje się wówczas jako bardzo dobry- dielektryk. Przy dalszym wzroście napięcia, po przekroczeniu wartości U), zaczynają się procesy jonizacji zderzeniowej. Prąd gwałtownie narasta a tym samym maleje rezystywność gazu. W dalszym etapie następuje całkowita utrata wytrzymałości dielektrycznej.

2.2.2. Przewodnictwo cieczy

Przewodnictwo cieczy może być uwarunkowane zarówno ruchem elektronów jak i jonów. Zależy ono bardzo silnie od budowy molekularnej cieczy. W cieczach niepolarnych (e*- -2) spotykamy się z przewodnictwem elektronowym i słabym przewodnictwem jonowym warunkowanym domieszkami. W cieczach polarnych (e* > 3) w przeważającej mierze mamy przewodnictwo jonowe. Uczestniczą w nim także zdysocjowane molekuły, cieczy, a także cząstki koloidalne. Ciecze polarne mają rezystywność mniejszą od cieczy niepolarnych. Konduktywność cieczy zależy od gęstości nośników ładunku, ładunku nośnika oraz jego ruchliwości. Ruchliwość nośnika jest ilorazem jego prędkości i natę-

v

żenią pola elektrycznego (JX = — [m7V$]). Ogólne wyrażenie na konduktyw-

E

ność przy jednym rodzaju nośników przybiera postać: