skrypt182

189

nych wprowadza się do ośrodka odpowiednio dużą energię, wskutek czego - u zależności od potrzeb - zachodzą w nim trw ale zmiany fizy czne, chemiczne lub biologiczne. Wykorzystuje się je podczas obróbki materiałów-, czyszczenia, i w medycynie. Ultradźwięki bierne, o małych natężeniach fali nie wywołują trwałych zmian ośrodka, natomiast pozwalają na określenie parametrów akustycznych ośrodka. Wykorzystywane są w defektoskopii, hydrolokacji, diagnostyce medycznej oraz do badań strukturalnych.

2.2. DEFEKTOSKOPIA

Defektoskopia ultradźwiękowa to metoda wykorzystująca ultradźwięki do biernego badania makrostruktury materiałów-. Służy do wykrywania wad materiałowych w postaci rys, szczelin, pęknięć, rozdwojeń, jam osadowych, niepożądanych niejednorodności itp. Defekty takie można nie tylko wykryć ale również zlokalizować, określić ich rozmiar oraz kształt. Wykrywanie w^rad polega na wykryciu występujących w miejscu wad zmian wielkości akustycznych, przede wszystkim oporności falowej. Decydującą rolę odgrywa tu zjawisko odbicia fali ultradźwiękowej od wady lub zjawisko przenikania wiązki ultradźwiękowej przez tę wadę. W zw iązku z tym najczęściej w defektoskopii wyróżnia się dwie metody:

•    metodę przepuszczania (cienia),

•    metodę echa.

Ze względu na sposób pobudzania ośrodka falą ultradźwiękową wyróżniamy:

•    pracę impulsową-generowane są pojedyncze impulsy ultradźw iękowe,

•    pracę ciągłą.

Rys. 12.3. Schematy metod badan ultradźwiękowych 121

Interpretację schematyczną metod przedstawiono na rysunku 12.3.