SNC00482

Część I. Komunikowanie społeczne

/< wcwnątrzgrupowym. Na tych poziomach zaczęły wykształcać się fg. Iik 1/km h ininakt ji. pojawił się problem powiązań, kontroli i hierarchii

my i

zacz

«■>

.    _ .    _    ,    .    MIC

noj m\, /ar\souane zostały granice, powstało zjawisko wnłvur *

*    ^F,    ^J    H^I/Wi| | STWs-.

ro/|Miwv/ecnniania przekazów. Oba poziomy — interpersonalny i grupowy \ nc vi / bezpośrednimi kontaktami i interakcjami uczestników procesu kornu^¹

Komunikowanie między grupami

Kii/woj s polec. /uy umożliwił wejście na wyższy poziom procesów komunikacyjnych l'i iw Manie pierwszych struktur społecznych, mniej lub bardziej sformalizowa nu h. stanowiło podłoże do wyłonienia się komunikowania międzygrupowego. p_ro. < e\v porozumiewania odnoszą się w tym przypadku do dużych liczebnie grup w któryt h nie wszyscy członkowie mają osobiste, bezpośrednie styczności. Najeżę. m u-j s;j to wspólnoty lokalne, stowarzyszenia, zrzeszenia, czy związki o bardzo różnym ( harakterze, np. polityczne, społeczne, wyznaniowe, ekonomiczne, etc. Tu równic/ pojawia się kwestia struktury, problem kontroli i skuteczności transmisji informacji.

Komunikowanie organizacyjne/instytucjonalne

Powstanie władzy politycznej i jej formalnych struktur, a także pierwszych organizacji ekonomicznych, w których obowiązywał podział pracy i wymiana, stworzyły warunki do wejścia procesów komunikowania na wyższy poziom określany jako komunikowanie organizacyjne lub instytucjonalne. Procesy komunikowania na tym poziomie są sformalizowane, władza i kontrola jasno zdefiniowane, role nadawcy i odbiorcy jedno-znacznie określone, w przeciwieństwie do niższych poziomów komunikowania, gdzie występowała pewna dowolność. W komunikowaniu instytucjonalno-oiganizacyjnym zagadnienia interakcji, kooperacji, formowania norm i standardów stają się pierwszoplanowe.

Komunikowanie masowe

Najwyższym poziomem komunikowania w społeczeństwie jest komunikowanie masowe. Powstało w chwili narodzin pierwszego środka masowego komunikowania, jakim była drukowana książka w połowie XV w. i następnie prasa, której początki przypadają na wiek XVII. Obszar ten został wzbogacony kolejno przez kino, radio i telewizję, .1 w drugiej połowie XX w. o nowe media — Internet, sieci kablowe, satelitarne, telekomunikacyjne, etc. Jest to najszerszy proces komunikowania, dostępny współczesnym społeczeństwom. W jednym procesie uczestniczy bowiem największa pod w’/.gięciem liczebności rzesza ludzi.

2.2.2. Klasyfikacja ze względu na sposoby (kanały) porozumiewania się

W nauce o komunikowaniu wymienia się dwa klasyczne sposoby porozumiewania się: komunikowanie bezpośrednie — interpersonalne i komunikowanie pośrednie