skanuj0008 (495)

Ruralizacja kulturowa - w sensie kulturowym nie jest zawiązana z upadkiem miast, przeciwnie termin ten wprowadzony w latach 70-tych -okres socjalizmu-dla opisu procesów zachodzących w bardzo dynamicznie rozwijających się miastach.

Przez co te miasta się uwsiowiały ? Ludność miejska - to przede wszystkim migracje ze wsi to miast. Kim jest ten migrant, który przybywa do miasta? Przede wszystkim szuka pracy. Wychował się jednak na wsi-nabył typowych zachowań wiejskich. Przybywa do miasta z całym dobytkiem kulturowym który nabył na wsi.

W tym mieście usiłuje więc praktykować kulturowe zachowania wiejskie.

Miasto przemysłowe - przy fabrykach powstały siedliska mieszkalnicze tzw. mieszkania służbowe - przedsiębiorstwo chciało zapewnić stabilną silę roboczą, chciało silę roboczą kontrolować, zarabiać na niej. Przedsiębiorca był najczęściej właścicielem tych domów - czynsz więc mu płacili. Warunki mieszkaniowe były na tamte czasy dość dobre, (czynsz był tak wysoki, ze rodzina nie mogła się utrzymać). Było to więc podnajmowane, co prowadziło do przegęszczenia mieszkań.

W II połowie XIX wieku budownictwo się zmienia. Powstaje kamienica czynszowa-jest tam wiele mieszkań, z przeznaczeniem na wynajem. Oprócz mieszkań zlokalizowane są usługi, handel, usł. rzemieślnicze.

Wielkość kamienicy zależy od wielkości działki na jakiej się znajduje. W środku działki znajdują się oficyny.

Problem społeczny jest definiowany od czasu budowy - okres miedzy wojenny-pierwsze piętro jest uprzywilejowane tzn. jest tam największe mieszkanie przeznaczone dla najbogatszych. Im wyżej tym mieszkania stają się mniejsze i słabiej wyposażone w infrastrukturę techniczną. Poddasze - mieszkanie wynajmuje się pojedynczym osobom. Mieszkanie jest wysokie (5 m). Cechą charakterystyczną tych mieszkań mają miękkie stropy (drewniane stropy). Rozkład pomieszczeń to izby - rozłożone. Podział gł: pokój+łazienka+kuchnia.

Przybywa infrastruktury technicznej.

XIX - XX w. Charakterystyczną cechą miasta :

- mieszkań nie ma się na własność (wynajem mieszkań). Następuje standaryzacja mieszkań-właściciel dopasowuje potrzeby mieszkań)

Pod koniec XIX w. wynaleziono cement-dobre spoiwo-razem z żelazem żelazo-beton-pojawia się inny typ stropu-nie ma ograniczeń w kształtowaniu bryły. Pozwala to na przemysł produkcji prefabrykatów.

Powstają ulice i chodniki - rozszerza się infrastruktura. Powoli zmienia się transport publiczny. Miasto jest gęste, intensywnie zabudowane-jest mało zieleni. Miasto zmienia się. Jest tłoczne i różnorodne.

W II połowie XIX wieku pojawia się nauka. Nauka będzie pokazywała jak kreować tę przestrzeń i potrzeby mieszkańców. Kreowanie przestrzeni staje się bardziej skomplikowane (normy inżynieryjne). Pojawiaja się planowanie miejskie, podstawą tego planowania jest wiedza urbanistyczna, a z drugiej strony zaspakajanie przepisów.

4