SNC03650

PrędkoSć wiatru w	i węzłach
o O	35 0^
2 O—	soO^M
5 O-'	46 0
10 O—^/	60 O-J
16 O—^	56
20 O^	80 O-A
26	es Cr^
ao <m	70

Rys. 7.1. Symboliczne oznaczenia prędkości wtem ^ synoptycznych

I

NI

Klimat grytmctyc/.i różnych berta, pozy

kierunków dztelając c

gdzie: a -,

kierunkac!

Do oc wje się oj

prędkości

I

Chwilowe przyrosty prędkości nazywają się porywami; za poryw wiatru przyjęto uznawać wzrost prędkości o co najmniej 5 m/s w stosunku do średniej 10-minutowej I prędkości, nie trwający dłużej niż 2 min (Słownik meteorologiczny, 2003).

Kierunek wiatru wyznacza kąt azymutu między kierunkiem północy a kierunkiem, z którego wieje wiatr. W meteorologii synoptycznej podawane są azymuty z dokładno!* I cią do 10°: wiatr wschodni ma kierunek 09, południowy 18, zachodni 27, północny 36. Najbardziej rozpowszechniona jest jednak 16-kierunkowa róża wiatrów; „jednostkowy kierunek” ma więc 360/16 = 22,5°, a kolejne kierunki oznaczane są kombinacjami litjj N, E, S, W (ang. north, east, south, west). Mamy zatem kolejno kierunki północno-pól* nocno-wschodni NNE, północno-wschodni NE, wschodnio-północno-wschodni ENŁ wschodni E, wschodnio-południowo-wschodni ESE itd. (rys. 7.2).

W nawigacji morskiej kierunek wiatru jest także określany w rumbach - rumb fl* 1/32 kąta pełnego, czyli 11,25°.

-*■

2

3

4