SNC03851

Burza - wyładowania elektryczności atmosferyczne) przejawiają* krótkim i silnym błyskiem (błyskawica) oraz trzaskiem lub dudnieni (grzmot). Zależnie od warunków meteorologicznych, w jakich dochodzi 4 rozwoju burz, wyróżnia się burze powstające na frontach meteorologie*, nych oraz burze powstające wewnątrz danej masy powietrza. Pierw#** z nich występują w wąskiej strefie o długości kilkuset kilometrów, a dru. gie, występują pojedynczo i mają lokalny charakter.

Chinook - zob. fen.

Chmura - jest widzialnym zbiorem bardzo małych kropelek wody al* bo kryształków lodu lub też mieszaniną kropelek wody i kryształków lodu zawieszonych w swobodnej atmosferze. W zbiorze tym mogą znajdować łię także krople wody i kryształki lodu o większych rozmiarach oraz części pyłowe pochodzenia naturalnego lub sztucznego. Zawartość wody w chmurach waha się od setnych części grama do kilku gramów w 1 m³ powietrza.

Chmury kłębiaste (konwekcyjne) - powstają w wyniku chwiejna) stratyfikacji termicznej sprzyjającej rozwojowi silnych prądów konwekcyjnych w atmosferze. Są to chmury Cumulus (Cu), Cumulonimbus (Cb) oraz niektóre odmiany Altocumulus (Ac).

Chmury orograficzne - powstają w masie powietrza przemieszczającego się nad grzbietem górskim. Najczęściej są to chmury Altocumulus (Ac), Stratocumulus (Sc) i Cumulus (Cu).

Chmury przechłodzone - zob, przechłodzone krople wody.

Chmury warstwowe - chmury wznoszenia wślizgowego związane głównie z ciepłym frontem atmosferycznym. Podczas wznoszenia się powietrza ciepłego po klinie powietrza chłodnego następuje jego adiabatyczne ochłodzenie i kondensacja zawartej w nim pary wodnej. W wyniku tego procesu tworzą się chmury charakterystyczne dla piętra najwyższego - Cirrostratus (Cs), dla piętra średniego - Altostratus (As), a dla piętra najniższego - Nimbostratus (Ns).

Chwiejna równowaga w atmosferze - zob. równowaga chwiejna.

Cień opadowy - zmniejszenie ilości opadów atmosferycznych wywołane przeszkodą orograficzną osłaniającą dany obszar od mas powietrza przynoszących opady.

Ciepło - postać energii charakteryzująca się zdolnością przemieszczania z ośrodka o wyższej temperaturze do ośrodka o niższej temperaturze. Ciepło dostarczone do układu może być użyte do podniesienia jego temperatury lub temperatury innego układu, lub też do wykonania pracy.

u

m

m

m

ńIgi

lll

Ci

1

aitfff¹

1

w ati

wiet

trur

kier

nyr

zjn

zes

ści

po

cb

206