starzec zwyczajny1

uwucb zwyczajny

Senecio vulgaris L.

Rodzina: Złożone, Composrtae

1 — pokrój; 2— koszyczek z kwiatami; 3 — kwiat rurkowaty; 4— niełupka z puchem; S—1 — niełupka z przodu, z boku i w przekroju poprzecznym; 9—JO — siewki (J i 8—10 o ryg.; 2—4 wg Thomego; 5—7 wg Korsmo)

Roślina jednoroczna, jara lub ozima, wysokości 7—45 cm, naga lub pajęczynowa to owłosiona. Łodyga zwykle rozgałęziona. Liście zatokowo pierzastodzielne, z odcinkami ku górze i ku nasadzie malejącymi, wraz z uszkami nierówno ząbkowane. Koszyczki w czasie kwitnienia walcowate, szerokości około 4 mm. Zewnętrzne listki okrywy koszyczka do połowy czarne, około czterokrotnie krótsze od wewnętrznych. Kwiaty rurkowate żółte, kwiatów języczkowych zwykle brak lub bardzo rzadko jest ich tylko 8. Niełupki szarobrunatne, długości około 2,4 mm i szerokości 0,5 mm, podłużnie żeberkowane, w przekroju poprzecznym okrągłe, przylegle owłosione, opatrzone na szczycie puchem kielichowym. Kwitnie i owocuje przez cały rok. Roślina lecznicza i trująca.

Starzec zwyczajny jest pospolitym ćhwastem na glebach żyznych gliniastych i piaszczysto-gliniastych w dobrej kulturze. Zachwaszcza głównie grzędy w ogrodach oraz okopowe i inne rośliny na polach nawożonych obornikiem. Rośnie dziko na zrębach leśnych i w innych miejscach rude-ralnych.

Siewki: hypokotyl obły, długości 5—9 mm, grubości 0,4—1 mm, nagi, w górze brunatny. Liścienie podłużnie eliptyczne, na szczycie zaokrą-