str 12 13 (2)

gdzie niedaleko portu Stornoway, w zatoce Loch Erisort ulokowano bazę szkoleniową. Był to tak zwany „Port D” położony na idealnym pustkowiu, co całkowicie zabezpieczało zachowanie w tajemnicy nowych poczynań Royal Navy.

PIERWSZA „ŻYWA TORPEDA”

P oczątkowo pływano na drewnianej makiecie „żywej torpedy”. Jednak komandor Sladen, który pozostał w Portsmouth, dbał o jak najszybszą produkcję sprzętu bojowego o pełnej przydatności bojowej. Wreszcie prototyp był gotowy i otrzymał nazwę „Real One” (prawdziwy). Był to typ „Mark I”, potocznie określany mianem chariot (kwadryga), a więc nazwą zaczerpniętą z rzymskiej terminologii wojskowej. Podobnie jak kwadrygi były wozami bojowymi rzymskich legionów, tak „żywe torpedy” miały stać się sprzętem szturmowym nowoczesnych podwodnych wojowników.

Konstrukcja angielskiej „żywej torpedy” w dużej mierze opierała się na wzorach włoskich. Kształtem i wymiarami odpowiadała ona mniej więcej zwykłej

13