str8 (2)

38

tylko przy dobrej pogodzie, kiedy słońce jeszcze silnie nagrzewa dach i ściany budynku. Przy chłodnej, a szczególnie przy dżdżystej pogodzie, powietrze nie może prawidłowo krążyć wewnątrz suszarni i tytoń źle schnie, a często nawet już po częścio-wem wyschnięciu, staje się bardziej wilgotnym. Z tego względu przy dżdżystej pogodzie bardzo często lepiej jest przewietrzniki przymknąć. Jak winny być rozmieszczone przewietrzniki w ścianach i na dachach suszarni powietrznej, widać na załączonym rysunku (rys. 16).

Wewnątrz suszarni urządza się z belek i łat rusztowanie do zawieszania sznurów z nawleczonemi na nie liśćmi, jak to widać na rysunku (rys. 16, b). Jedno piętro sznurów winno być oddalone od drugiego na taką odległość, aby liście wyższego piętra nie dotykały do liści niższego. Dla machorki odległość ta wynosi 50—60 cm, dla tytoniu kentuckiego — 75—85 cm. Podobnie liście tego samego piętra nie powinny wzajem dotykać do siebie. Im większa odległość między sznurami tego samego piętra, tern tytoń lepiej wysycha. Zwykle sznur od sznura zawieszamy na odległość 20 — 40 cm, w zależności od wielkości liści. Przy zawieszaniu suszarni pamiętać należy, że nad ziemią trzeba dla przewiewu pozostawić pustą przestrzeń wysokości przynajmniej 75 cm; tak samo przez środek suszarni i pod ścianami pozostawiamy korytarzyki dla przewiewu i dla możności kontrolowania, czy liście gdzieś nie psują się. Codzień trzeba obejrzeć dokładnie suszący się tytoń i jeżeli okaże się, że zaczyna gdzieś pleśnieć lub gnić, należy niezwłocznie zepsute sznury usunąć i odnaleźć przyczynę powstania szkody. Zwykle przyczyna jest jedna— niedostateczny przewiew, należy więc ją usunąć, czy to przez rozsunięcie zbyt gęsto zawieszonych sznurów, lub nierozsuniętych należycie liści, czy to przez powiększenie przewietrzników.

Wymiary suszarni zależą od wielkości urodzaju i od ilośęi zbiorów. Jeżeli cały zbiór, jak to często bywa przy uprawie tytoni ciężkich, wykonywamy jednocześnie, to miejsca do suszenia trzeba mieć więcej. Tytoń kentucki ma liście bardzo długie, ale przytem dość wązkie, machorka ma liście krótsze, ale zato szersze; dla obu więc gatunków można przyjąć, że w jednym metrze sześciennym przestrzeni pomieści się od 180 do 280 liści nawleczonych, lub w wypadku suszenia z łodygami — 25—35 roślin. Stąd, wiedząc, jaka jest przestrzeń plantacji i jakie odstępy sa-