str 0 021

20 TRANSAKCYJA WOJNY CHOCIMSKIEJ

Przyznałby mi to pewnie Febus złotowłosy,

³⁶⁰ Że jako rozpostarto nad ziemią niebiosy,

Jako on dawno snuje swojej sfery wydział,

Takiej liczby stad i trzód w gromadzie nie widział. Mułów naprzód i osłów z różnymi ciężary,

Potem cielców ćma sroga zaprzężonych w kary.

³⁶⁵ Nuż tak straszna armata, gdzie i po stu wołów Jednę sztukę ciągnęło; cóż kule, cóż ołów!

Wszytko to swym taborem, jako się już rzekło,

Kilka mil za wojskami powoli się wlekło.

Porożyste bawoły, barany i kozły,

³⁷⁰ Krowy, których cielęta na wozach się wiozły,

Owiec i bierek trzody nie zmierzone okiem Razem pasły, razem szły, ale wolnym krokiem.

Nuż maży, które rzeczy potrzebne do żydła Wiozły, co miały w jarzmach robotnego bydła!

³⁷⁵ Gdzie faryna i szorbet, i kaffa, co spumy

Trawi w człeku, i we pstrych farfurach perfumy.

Tak się Osman opatrzył prowijantem sporem Bojąc się, żeby Polska pospołu go z dworem Głodem nie umorzyła^_Czyli słyszał, że tu ³ 8° Ryż _się nie rodzi, nie masz kaffy i szorbetul

(CJjleb a piwo — to żywioł;, tłuste mięso z~cnrzanem, Gdy zdrowie jest, bez pieprzu, bez cymentu panem. Dygres Jakoż, byśmy się chcieli rozgarnąć w tej mierze A na wieki z tym wszytkim uczynić przymierze.

w. 364 kara — wóz.

w. 371 bierka — tu: owca turecka, wołoska, w. 373 maia — wóz; żydlo — życie, utrzymanie, żywność, w. 375 faryna - mąka; szorbet — konfitury, napój chłodzący; spuma — piana, ślina.

w. 376 farfura — fajans, w. 382 cyment — cynamon.

w. 384 uczynić przymierze — dać pokój, wyrzec się.

³⁸⁵ Czego nam niebo i ta ziemia, co nas rodzi,

Nie dała, dłużej byśmy i starzy, i młodzi Żyli, i każdy by z nas trzech Węgrów przesiedział Na świecie. Mądryż niebo uczyniło przedział To wszytko dawszy, czego potrzebował który ³⁹⁰ Naród, wedle kompleksji i swojej natury.

Nikt do nas, my na wszytkie posyłamy światy Po tomki, po korzenie, szkiełka i bławaty;

W tym kmiotków naszych poty, w tym ich toną prace: Kuchnie żółcić, a winem oblewać pałace!

³⁹⁵ Nie znanoż dawno pieprzu, kanaru, cymentu —

Apetyt był każdemu miasto kondymentu.

Patrzmyż też, co za ludzi miały tamte wieki,

Którzy nam tę ojczyznę dali do opieki! staro-    Ale że ich mały szlad i tylko w żelezie,

świeckie 400 L_e(j_wie że nie z nogami drugi dzisiaj wlezie ryns/tun- _w szyszak przodka swojego; puklerza nie^dżwigme. Pod mieczem jako węzeł do ziemie się jjrzygnie; Ledwie by i ostrogę uniósł na ramieniu,

A jako w wczesnym krześle usiędzie w strzemieniu.

⁴⁰⁵ Nuż one rękawice, gdzie na każdy członek Nie klejnot, nie manela, nie drobny pierścionek (Białej to płci spuszczali), ałe stalna blacha.

Cóż o zbroi rozumieć? Cóż gdy w niej wałacha Osiadł, żelaznymi go kierując nagłówki?

w. 387 by z nas — rkps: by nas.

w. 390 kompieksja — budowa ciała, usposobienie, temperament, w. 3^4 żółcić — rozumie się: szafranem, w. 395 Nie znanoż — rkps: Nie zna nasz; kanar — cukier, w. 396 kondyment — sos do mięsa, przyprawa, w. 404 w wczesnym — rkps: w czesnym, poprawione na: w czeskim; wczesny — wygodny.

w. 406 manela — bransoletka, w. 409 nagłówek — część uzdy.