s che 1`

moduł glinowy M,

W podanych wzorach CaO, SiOz, AI*Oj i FfiaOj oznaczają procentową zawartość tych tlenków w cemencie 16.1.4. Korozja betonu

W budownictwie jednym z najważniejszych problemów jest korozja betonu i zapraw'. Korozja jest zjawiskiem złożonym, powodującym zmianę składu chemicznego i wytrzymałości betonu oraz zapraw.

Składnikiem betonu łatwo ulegającym korozji jest wodorotlenek wapnia, powstający w^f trakcie hydrolizy krzemianów wapniowych

W przypadku działania na beton wód kwaśnych mogą zachodzić reakcje:

Ca(0H)2 + 2HjO* = Ca²"* + 4H₂0

CaC0₃ + 2HW* - Ca²" + C0₂ +- 3H₂0

W wyniku tych reakcji powstają rozpuszczalne sole wapnia, wymywane przez wodę.

Korozja betonu może być również spowodowana krystalizacją soli zawierających większe ilości wody krystalizacyjng Sole takie, włączając do sieci krystalizacyjnęj cząsteczki wody, zwiększają znacznie swą objętość, co powoduje pękanie i rozsadzanie betonu, doprowadzając do jego zniszczenia. Najbardziej groźną koroną tego typu jest korozja spowodowana obecnością siarczanów:

Ca(OH)₂ + Na₂SO* = CaSO* + 2NaOH

Powstający siarczan(VI) wapnia krystalizuje z 2 cząsteczkami wody (gips), zwiększając przy tym swą objętość o 130%.

CaSO* + 2HaO = CaSO, * 2HjO

Możliwa jest również korozja, spowodowana wymianą jonów' wapnia na jony magnezu lub amonu:

Ca(OH>2 + MgCb - CaCb + Mgl.OH)^

Ca(OH)j + 2NH|CI = CaCI₂ + 2N&0H

Powstający łatwo rozpuszczalny w wodzie chlorek wapnia jest wymywany z betonu, co powoduje utratę jego wytrzymałości

16.2. CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA 16,2.1- OZNACZANIE ZAWARTOŚCI WAPNU

L Przygotowanie próbki

1.    Odważyć na wadze techniczną (na szkiełku zegarkowym):

a) 1,00 g b) 1,50 g c)2.00g drobno sproszkowanego badanego materiału budowlanego (wielkość naważki wskaże asystent).

2.    Odważ kę przenieść ilościowo do zlewki, spłukując szkiełko niewielką ilością wady redestylowanej.

3.    Dodać 10 cm^ł 6 molowego roztworu HCl. Zawartość zlewki mieszać bagietką aż do całkowitego rozpuszczenia osadu.

4.    Otrzymany roztwór przenieść ilościowo do kolby miarową o pojemności 250 cm³¹.

5.    Roztwór w kolbie dopełnić do kreski wodą redestylowaną, zawartość kolby dokładnie wymieszać.

Tl Oznaczanie zawartości wapnia

_#

Zawartość jonów wapnia w roztworze oznacza się metodą kompleksometryczną; rozdział 15 p 15.2.2.

1.    Sprawdzić czystość kolbki stożkowej W tym celu do przepłukanej kolbki stożkowej wprowadzić 30 kropli roztworu buforowego o pH- 10 oraz szczyptę czerni eriochromowej T Roztwór winien mieć barwę niebieską. Jeśli barwa roztworu jest czerwona, należy kolbę ponownie przepłukać wodą redestylowaną.

2.    Do czystej kolbki stożkowej ze wskaźnikiem i buforem odmierzyć pipetą 2,0 cm³ przygotowanego roztworu. Roztwór zabarwia się na czerwono Dodać ok. 20 cin* wody redestylowanęj.

3.    Miareczkować 0,025 molowym roztworem EDTA do uzyskania niebieskiego zabarwienia

4.    Miareczkowanie wykonać trzykrotnie.

5.    Wyniki umieścić w tabelce:

Masa odważki <g)	v, (ditr)	C^EDfA (md/dm’)	VmTA (dm^3)	Zawartość CaO (%)

Reakcja między werserianem z jonami metali przebiega w ten sposób, że jeden mol kationu -niezależnie od stopnia utlenienia - wiąże jeden mol wersenianu.

Miareczkowanie jonów wapniowych roztworem EDTA przebiega wg równania.

Ca¹*^- + HzY* = CbY* + 2fT W punkcie końcowym miareczkowania:

n EDTA = ftCłO

125