img100

kdań

fcsżćym poziomie naprężeń oraz zwięk-przepro wadzenie analizy statystycznej serowych. Jest to niezwykle istotne ze aęczeniowych poszczególnych próbek, l Te- rozrzut w przypadku niektórych ary. Norma PN-76/H-04325 dotycząca f n: wymaganej liczebności próbek, ani K} ch wyników. Szczegółowe wytyczne 5:^;: w anych normach amerykańskich — diieko wybiegających poza tematykę f io rneistawienia metody określenia e m-.rr.eezenia granicy zmęczenia Z_G

fat współrzędnych (logvV, u) w zakresie m okół linii prostej, pomijając nie-ńkacy- owy ch oraz w okolicy granicy * ~ i wyznaczyć tylko jedną prostą, zależnej od niej jest najmniejsza rresji dla danych pomiarowych

(2.2)

e -jest wartością a gdy logN = 0 ■KzamBec maksymalną wartość naprę-onriDO^} m prostej regresji obliczamy

c .v y iog a

(2.3)

(2.4)

aweaa: wielkości pomiarowych, azśry r* kii do zniszczenia dla /-tej

W ielkości m i £ pozwalają wykreślić lewą gałąź wykresu Wóhlera w zakresie ograniczonej trwałości zmęczeniowej z pominięciem obszaru tzw. wytrzymałości niskocyklowej. W tym obszarze, zamiast wykresu Wóhlera, stosujemy najczęściej wykresy przedstawiające trwałość elementu w funkcji amplitudy odkształcenia plastycznego e_apl lub całkowitego s_ac.

Najważniejszą informacją, której dostarcza wykres Wóhlera, jest wartość granicy zmęczenia Z_G. Używając metodyki badań podanej w punkcie 2.2.3 określić można miko przybliżoną jej wartość. W celu dokładnego oszacowania tej wielkości należy przeprowadzić dodatkowe badania zmęczeniowe z wykorzystaniem co najmniej 25 próbek stosując metodę schodkową opisaną w [2, 5], Pierwszą próbę przeprowadza się przy dowolnym naprężeniu zbliżonym do oczekiwanej wartości granicy zmęczenia Z_G. Jeśli próbka uległa zniszczeniu, kolejną próbę przeprowadzamy przy naprężeniu obniżonym o z góry ustaloną wartość (zwykle Acr < 0,05Z_G). Jeśli natomiast próbka nie pękła po osiągnięciu bazowej liczby cykli N_G, wartość naprężenia należy zwiększyć o Acr. Powyższą procedurę powtarzamy, nanosząc kolejne wyniki na schemat zgodnie z rysunkiem 2.3.

q,=180MPa r=0

— <T

10    15    20

numer próby

-•-0-

złamanie	niezłamanie
1	0
2	1
4	3
2	4
2	2
1	2
0	1
12	13

Rys. 2.3. Schemat nanoszenia wyników badań dla potrzeb wyznaczenia granicy zmęczenia metodą schodkową (x - próbka uległa złamaniu; • - próbka nie uległa złamaniu po osiągnięciu podstawy próby zmęczeniowej)

Do obliczeń Z wykorzystujemy liczbę zdarzeń F, które wystąpiły w badaniach rzadziej. Dla przypadku przedstawionego na rysunku 2.3, rzadziej występowało zniszczenie próbki (F = 12). Omawiany schemat uzupełniamy częstością występowania zdarzeń rzadszych f₀,f_vf₂ ../„na poszczególnych poziomach naprężeń, rozpoczynając od poziomu i = 0 przy najniższym naprężeniu a₀, na którym wystąpiło takie zdarzenie. Należy zwrócić uwagę, że symbol i w metodzie schodkowej oznacza numer poziomu naprężenia, w odróżnieniu od numeru kolejnej próby we wzorach (2.3) i (2.4).

33