IMG11

ilości badanej próbki o masie G_p ściśle oznaczoną ilość czystego związku o określonej masie i ponownie wprowadza na kolumnę. Przyrost wysokości piku h₂-h_p odpowiada przyrostowi związku, a więc ilości tego związku dodanego do próbki pierwotnej. Z tej zależności wynika, że masa badanego składnika wyniesie:

(4.3)

g = G_M-G„

gdzie G_M oznacza masę dodanego składnika i masę składnika w próbie pierwotnej, G_t - masę składnika dodanego do próbki.

455. METODY POMIARÓW POWIERZCHNI PIKÓW

Wspomniano już parokrotnie o konieczności wykonywania pomiarów powierzchni pików. Metod pomiaru powierzchni jest kilka. Najczęściej stosowane są metody:

1) polegająca na określeniu iloczynu wysokości piku i jego szerokości w połowie wysokości (ryc. 97). W przypadku gdy pik ma kształt krzywej Gaussa, powierzchnię piku A oblicza się z równania:

(4.4)

A = 1,06 A

gdzie h oznacza wysokość piku, W_l/2 — szerokość piku w połowie wysokości;

2)    trójkąta, polegająca na zamianie piku w kształcie krzywej Lorentza na trójkąt (ryc. 98) i obliczanie powierzchni trójkąta następuje przez pomnożenie długości podstawy przez połowę wysokości trójkąta. Jest to najprostsza z metod, ale dająca tylko wyniki przybliżone;

3)    stosowana przy obliczaniu powierzchni pików o nieregularnych kształtach. W tej metodzie stosowane są planimetry, czyli urządzenia całkujące, wyznaczające automatycznie powierzchnię pików;

4)    gromadzenia widma metodą on lub off-line i komputerowa obróbka

danych.

I

Ź\

Ryc. 97. Sposób pomiaru powierzchni piku Ryc. 98. Sposób pomiaru powierzchni piku

przy wykorzystaniu zależności (4.4)

metodą trójkąta

Chromatografia bibułowa jest chromatografią rozdzielczą, tzn. że dokonuje się ona na zasadzie podziału substancji pomiędzy dwie fazy dekle. Zazwyczaj fazą stacjonarną jest woda nasycająca bibułę, a fazą ruchomą rozpuszczalnik organiczny. Bibułę traktuje się w tym wypadku jako nieaktywny nośnik fazy stacjonarnej.

4A1. METODY CHROMATOGRAFII BIBUŁOWEJ

Istnieje bardzo wiele modyfikacji chromatografii bibułowej dotyczących m. in. kształtu chromatogramów oraz metody rozwijania.

W zależności od kierunku przepływu rozpuszczalnika przez bibułę rozróżnia się trzy rodzaje chromatografii bibułowej:

1)    chromatografię zstępującą (spływową) - rozpuszczalnik spływa z góry w dół, gdzie migracja rozdzielanych substancji zachodzi w dużej mierze wskutek działania siły ciężkości;

2)    chromatografię wstępującą, gdzie wykorzystuje się działanie kapilarnej struktury bibuły umożliwiającej wędrówkę rozpuszczalnika do góry;

137