IMG18

CZBSLA W KOSAKO WSKI

PROBLEM PODMIOTOWOŚCI I Al ITOlO \V A! 11>Ą* ff W PEDACiOCilOi SPEc;JAIM,|

I. Wprowadzanie

Wiek XX to okres intensywnego rozwoju pedagogiki ipe£j#ł$$h koiwiek zaznacza się zjawisko fazowości, l lak płef«>?3 poidła    %

okres budowania samej dyscypliny, jej wydatnego fd£fl}£OW§fti«! p|. się jednak dość wyraźną tendencję do podkreślania g?- ••    n<>^pr»*Wfpw&

niepełnosprawność. Bardziej akcentuje się to, co dziel    p»lń«wtn)rwftE

i z odchyleniami od normy niż to, co je łączy. Druga połowa przynosi ffótżłte* zmiany w zakresie zbliżenia w obszarze celów, metod i środków pedagogiką specjalną i ogólną. Jesi to okres wydatnej poszerzenia zarówno w układzie poziomym, jak i pionowym.

Rozwój nauk oraz przemiany postaw w stosunku do człowieka tego niepełnosprawnością nie pozostały bez wpływu ni pojmowani* §mm i możliwości rozwoju. Zwiększają się nasze moce, jesteśmy w rewśfadb--wać osoby z poważnymi odchyleniami od normy, z wieloraką mtpełf*n**** nością również. Przykładem może być objęcie kształceniem dzieci tąpoilfete* nycb umysłowo w stopniu umiarkowanym i części stopr/.a znac/r.c|vs. rtMs%&~ wanym w „klasach i szkołach życia”, czy też zajęcie ssę rewalidacją d»*s& z mózgowym porażeniem dziecięcym, afazją, autystycznych, ^uchocśicaswdk M

Pojęcie kształcenia specjalnego uległo poszerzenia, pnmosawe fSR również poza szkołę specjalną. Pedagogika specjalna przesiała byt pedapMgsfcą szkoły specjalnej. Wchodzi na nowe obszary niepełnosprawności. ftojjawśagąsę nowe formy pomocy specjalnej. Zmierzamy ku rewalidacji otwanę. oggagara*-jąc stopniowo zinstytucjonalizowaną. System kształcenia specjalnej w Polsce nigdy nie miała charakteru ściśle segregacyjnego, nigej leż nśe śfoegmmai wszystkich dzieci z niepełnosprawnością. Rozszerzenie se kłei    po

woduje różnicowanie się szkoły masowej, z tendencją cc ląpowHedtóaaaa się Selekcji w jej obrębie, a nie tylko w kierunku ku szkołę specjalne? Cteśś, f raz częściej, obok tradycyjnie pojmowanej integracji naćąe sk jej jesaae *mą$’