IMGU43 (2)

*bu|. ^Ji

linku I ows/. ni Ale (cil/rnk¹ samc| cebuli _nj ‘-'Ma ,_l|i’¹ walo |;ikżc *lę myliłem, s;|<l/.i<, że cebula ,,, ’ J ^1,11 "h* • ,_(t" ,l|,i jtydów Oceniłem ja dopiero później _ |_t|^|^Ur<,Wo K*m

nlww /.uv.|l |II/ <>ili ziiw k' brak wliainin . ₍

"IMIi-.i

obiliU¹ ,Mnp;ili.vliMM\ n;i‘./c Hjilźnrnk* _Nv ^

kt> • Uot*u1' iVM)W:iiH*, cukier, hcrłMtę, naw,.., , *¹' chb --——    ' ekierki ■

chichem - |ak konieczna |esi organl/iriow lnsiyiii<|v Paironulu" znalem I przed w,,|,_{);| i(} mnie Inicrrsowala Tu dopiero poznałem j..i

wartom | ul. "

Mciii wdzięczny /a pomoc.    ^1K/1,

Waliiwkl leż /»c/.ęl\ napływ.u Szczególnie* _u,_il(

r* >iii. WU.t /Orcili Li

nocy, gilyluż zasypia lisim Nagle lelefon... ,_IU. _I() lyiko^J⁰¹ wołanie nazwiska któregoś z nas /za okna | pi _{A7 ulu} ^ Imnęla do mII pac/kii z masłem. łxx'zklem czy białym cłlfcJ liyly leż1 Inne sposoby doręczeń. w dzlert, głównie na s|>acer> gdy strażnik uważnie przesuwał się olx>k jednego z nasi po b. joniu wsuwał paczkę do kieszeni czy pod marynarkę.

Wałówka I wyplska pozwalały nam nawet na grymasy odmawiania spożycia zbyt częstej „kluszczanki*. Później jakże chętnie byśmy i-i jedli.

Aby zablC nudę, urządzaliśmy odczyty i pogadanki. Kierowi nimi Orzęckl - |ako że dzięki swej kapitalnej pamięci I wiedz) mógł najwięcej opowiedzieć. Rano urządzana była gimnastyka Po.\i tym łupiliśmy we wszystkie gry - warcaby, szachy, chińczyka jawnie, w brydża, jako że karty były zakazane - póljawnie, Tematem rozmów najczęściej było, za co nas aresztowano i jaki był probierz aresztowania, ii że celem był „terror" - przyjmo waliśmy jednogłośnie.

Nieprzyjemne było tylko układanie się do snu, bo ciasnocie towarzyszył kurz i brud. Niemniej każdy spał na sienniku, okiy-wajiic się kocem. Większość miała już nocną bieliznę, prześcieradła, a nawet i pidżamy. Massalski imponował swym amen-kańskim śpiworem. Wojciechowski, abnegat, nie rozbiera! się iw

Zol), Z. Zby.szewska, Ministerstwopolskiej biedy. Z dziejów Touwzptwa Opkh nad Wifżttlami „Patronat “ w Warszawie 1909-1944, Warszawa 1983.

i:,., .i ukrywszy sic* paltem spał w ubraniu. Wszelkie przekonywani.! go. że to niehigienicznie, nie odnosiły skutku. Tłumaczył, te tak --p.il i uprzednio, gdyż już przedtem był dwukrotnie aresztowany.

kiedy ułożyliśmy się do snu, jak z rogu obfitości sypały się . nu. dowcipy i wesołe opowiadania. Celował w nich Mikulski Niemniej nie byliśmy już tak zżyci jak w ciasnym kółku naszej ósemki.

Smutkiem napawało nas ciężkie i nagłe zachorowanie kolegi Pogonowskiego. Ponieważ zachodziła obawa, że zapadł na cho-mhe zaraźliwą, ruch się podniósł na całe więzienie. Salę zdezyn-lekowaiio. nas wykąpano, zmieniliśmy słomę w naszych siennikach. I 'czyniono to samo i w innych oddziałach.

Wypuszczono wprawdzie jeszcze siedmiu kolegów, ale wobec przedłużającego się pobytu jakiś ciężar spadł na nasze głowy. szczególnie gdy zaczęły krążyć niejasne plotki, że mogą nas wywieźć.

W nieznane U sierpnia 1940 r.

Dzień ten upływa! jak dni poprzednie. Chodziły mętne słuchy o transportach ludzi z Pawiaka do innych obozów, ale nie bardzo ufaliśmy informatorom. Wprawdzie pesymiści mówili, że nie po to nas aresztowali, aby zaraz puścić. Niemniej z 70 kilku aresztowanych zostało 48 - resztę więc puścili - a i nas przecież za nic trzymać długo nie mogą.

Nie przeprowadzają żadnych śledztw. A dotychczasowe poczucie prawne każdego z nas podpowiadało, że za brak winy nie może nas spotkać długa kara. Potrzymają i puszczą. Wszak

Chronologia wydarzeń przedstawionych przez Radlickiego w tym rozdziale jest, w odniesieniu do transportu do Auschwitz-Birkenau, błędna. Transport opuści! bowiem Warszawę 14 sierpnia 1940 r. i dotarł do obozu następnego dnia. Dalsze więc daty dzienne należy przesunąć o jeden dzień.