Magazyn9 5201 djvu

46

Powyższe cyfry mówią nam, że u Europejczyków m. palma-ris longus nie występuje znacznie częściej niż u Murzynów, czyli że tendencya zanikowa jest silniej zaznaczona.

Brak mięśnia dłoniowego długiego nie można uważać za cechę bezwzględnie progresywną. Świadczy o tern częsty brak tego mięśnia u antropoidów, o czem pouczają nas dane Koh 1 br u gg’a (1897. 77):

vi. palmaris brakuje:

Goryl.... 85%

Szympans . .    10%

Orang-Utan 0%

Wynika z tego, że filogenia rozwoju tego mięśnia nie jest jeszcze dostatecznie ustaloną.

Anthony i Hazard (1905.449) zwrócili uwagę narożny przebieg włókien u Murzyna: podczas gdy mięsień dłoniowy długi Europejczyków ma zazwyczaj budowę półpierzastą, u Murzynów ma częściej występować charakter pierzasty. Danych statystycznych dla tej cechy nie dało się ustalić.

M. llexor carpi uluaris

nie przedstawia nic ciekawego pod względem antropologicznym.

M. Hexor digitorum maitus sublimis.

Materyul: 56 osobników, 118 kończyn.

Frankel i Frohse (1908. 127,128), opisując m. flexor digitorum sublimis, postawili zarzut C h u d z i ń s k i e mu, że ścięgno wśródmięśniowe, jakie zachodzi w brzuścu wskazującego palca, uważał za anomalję. Tymczasem sam Chudziński w późniejszych pracach mówi (1898. 36):

„Nous avons prouve... que cette conformation du flechis-seur sublime est tout ń fait normale, et qu’elle se retrouve dans toutes les races humaines^u.

Wobec tego muszę zarzut Frań kia i Frohse go uważać za nieuzasadniony.

Połączenia mięśnia z ościennymi (m. flexor carpi radiulis, m. flexor digitorum profundus, m. flexor pollicis longus) za pomocą pasemek włókien mięśniowych są u Murzynów zjawiskiem częstym.