Magazyn9 7001 djvu

64

kach, co stanowi według ilości osobników 19.2% i 18.4% według ilości kończyn. Zestawiając moje wyniki z danemi A d a c h i ’ ego (1909. 306), otrzymamy następującą tabelkę:

Według ilości kończyn:

	Ilość obserwacyj	°l lo
Murzyni (Loth) . . .	114	18.4
Europejczycy (Adachi).	740	20.5
Japończycy (A d a c h i) .	659	24.4
Według ilości osobników	:
Murzyni (Loth) . . .	■ 57	19.2
Japończycy (Adachi) .	763	25.8
Europejczycy (Adachi).	331	28.1

A więc u Murzynów najrzadziej napotykamy redukcyę ścięgien, czyli że mięsień najczęściej posiada budowę prymitywną.

Biorąc odsetki według ilości kończyn, zauważymy, że Japończycy wysuwają się na pierwsze miejsce. Widzimy tutaj dziwne zjawisko: Japończycy, którzy zajmowali stale stańowisko najprymitywniejsze, pod względem kilku cech dotyczących podudzia i stopy, stają się najprogresywniejszymi.

Muszę jeszcze zaznaczyć, że Sawaliszyna (1911. 652,653) obliczała brak piątego ścięgna m. flexoris digitorum pedis brevis dla ras pozaeuropejskich z wyjątkiem Japończyków. Obrachunek (15 Murzynów, 6 Papuów, 1 Tamil) na 22 stopach rasowych wykazał rzekomy brak ścięgna w 63.6%- Moim zdaniem cyfra ta jest stanowczo za wysoka, już choćby dlatego, że zpoś.ód cytowanych Murzynów autorka posługuje się niemal wyłącznie osobnikami bez ścięgna do piątego palca, pomijając inne odnoszące się tutaj przypadki.

M. ąuadratns phmtae.

Mnteryal: 57 osobników, 114 kończyn. Macolego zastępuje jeden osobnik z Martyniki badany przez Le Doubla (1897. II. 402).

Gaput accessorium m. gaadrati plantae występuje u Europejczyków według Le Doubla (1897. II. 405) raz na 20 badanych osobników, czyi. w 5% badanych przynadków.

U Murzynów widziano ten brzusiec dodatkowy cztery razy, czyli w 7%. Różnica w stosunku do białych nie jest wielka.