MRR1

byto mowa. Stanowią one błyskawicową (czy wprost

odmianę kratofanli, gdyż wszystkie te tabu na ogól długo nie trwa?    w

*5 tr (ra.atr a s 9- i • " OB 3 Br- * r 3

> chwilą gdy zostaną poznane, poddane jakimś zabiegam. —I? z kosmosem tubylców, tracą zdolność naruszania równowag tj} | nym wyrazem malgaskim jest łozo, które słowniki określają _w _ stępujący sposób: „wszystko to, co jest poza lub przeciw porządki naturalnemu, cud, klęski publiczne, niezwykle nieszczęście, (tm przeciw prawu natury, kazirodztwo” (tamże, s. 36).

Oczywiście zjawiska choroby i śmierci wchodzą rów^itj do w tegorii tego, co niezwykle i przerażające. U Malgaszów, tak gdzie indziej; „zakazy” oddzielają wyraźnie chorych i zmarłych Cd reszty społeczności. Nie wolno dotykać zmarłego, spojrzeć na nlea wymawiać jego imienia itp. Inna kategoria tabu odnosi się do kable ty, do płci, narodzin i określonych sytuacji (nie wolno wojowgj. kowi spożywać koguta, który zginął w walce, lub jakiegokolwfck innego zwierzęcia zabitego oszczepem; nie wolno zabijać iwienę*. -samca w domu, którego pan znajduje się pod bronią lub jest m wojnie itp., Van Gennep, s. 20 ns.; por. również: R. Lehmann, Ok Polyncsischen Tabusitten, s. 101 ns.; Webster, Toboo, s. 261 aa,

W tych wszystkich wypadkach chodzi o prowizoryczny zakaz, ktfey tłumaczy się błyskawicznym skupiskiem sil w pewnych ośrodku* (kobieta, śmierć, chory) lub też niebezpieczną sytuacją, w jakiej m znajdują niektóre osoby (żołnierz, łowca, rybak Itp.). Istnieje rts-nież tabu permanentne: tabu króla lub świętego, tabu imienia, Ma- g za lub też pewnych obszarów kosmicznych (góra Atnbondromt, p której nikt nie śmiał się zbliżyć, Van Gennep, s. 194; jeziora,    'W

całe wyspy, tamże, s. 195 ns.). Tym razem są to zakazy wyn!ka]im§|§f|i'. W ze szczególnego sposobu bycia osób i przedmiotów stanowiąnoj ^c tabu. Z racji samego stanu królewskiego król jest jakimś zblańjb kiom mocy i dlatego nie można się do niego zbliżać bez urhoMfe odpowiednich środków ostrożności, nie można go dotykać ani nM pośrednio na niego spoglądać, nie należy bezpośrednio się do niM zwracać itd. W niektórych krajach król nie może dotykać M gdyż mógłby ją zniszczyć siłami, które się w nim skupiają; Bab go więc nosić albo musi on chodzić po dywanach itd. Środki ności zalecane w stosunkach ze świętymi, kapłanami lub znadMH mi tłumaczą się taką samą obawą. Jeśli chodzi o „tabuizację" jH których metali (np. żelaza) lub obszarów (wyspy, góry), to poMH