Obraz'1 (5)

Dla pomieszczeń o ścianach zewnętrznych z cegły, cieńszych od 41 cm, na każde pół cegły zmniejszenia grubości na- • leży doliczać 1/4 kafla grzejnego na 1 m³ pomieszczenia.

Ilość grzejących kafli w każdym piecu zwykłym i z mul ty-plikatorami podano w tablicy 5. Jeżeli przy obliczaniu wielko-^ ści pieców wypadnie wielkość, która odpowiada nieściśle wieli |j kości pieca podanego w tablicy, to należy zastosować piec z ta- 3 blicy raczej o kilka kafli mniejszy niż większy. Powierzchnia jednego kafla wynosi 484 cm². Wydajność cieplna 1 m² pieca po-i-ii dana jest w tablicy 1.

Kaflarnie zazwyczaj wykonują piece o wymiarach '-i 2,5X4X8 kafli, przeto gdy pożądane są piece o innych wymia-^9 rach, trzeba się liczyć z trudnością nabycia kafli. Wynika stąd, że zamówienia na piece o wymiarach specjalnych należy kiero- J wać do kaflami zawczasu, w przeciwnym bowiem razie nabywa u się i buduje piece o wymiarach nieodpowiednich lub nie wyko- ¹9 rzystuje się otrzymanych kafli.

3.5. Paliwa w Polsce, podział i charakterystyka. W Polsce są używane do pieców i trzonów kuchennych następujące paliwa: węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks, półkoks, torf i gaz, poza tym brykiety z węgla kamiennego, brunatnego i brykiety „Lofix“. Zużycie różnych paliw w gospodarstwie domowym oraz w centralnych ogrzewaniach przedstawia się jak na

stępuje (w %) ¹):.

węgiel kamienny,    łącznie z brykietami z węgla kamiennego    83,50

węgiel brunatny    0,07

•brykiety, z węgla brunatnego    0,94

koks z koksowni    5¹00

koks z gazowni    1>87

półkoks    0,10

brykiety „Lofix“    0,02

drewno    0|05

torf    0,87

gaz ^#    1.75

energia elektryczna    0,08

Razem 100,00

Z powyższego można wnioskować, że największy procent zużycia, wynoszący prawie 84% całego, zapotrzebowania paliwa w gospodarstwach domowych, przypada na węgiel kamienny.

Węgiel kamienny różni się dużą zawartością części lotnych, bo po usunięciu wody i popiołu— około 45°/o. Takie właściwości polskiego węgla powodują szybkie spalanie przy znacznym dymieniu. Wartość opałowa węgla polskiego jest podana w .tablicy 2.

Węgiel brunatny posiada również dużó części lptnych i bardzo dużo wilgoci (w kopalniach do 50°/o). Węgiel taki przed użyciem musi być przesuszany na powietrzu. Węgiel brunatny łatwo kruszy się, żle wytrzymuje transport, i dlatego zużycie jego ogranicza się prawie do miejscowości znajdujących się w pobliżu kopalni węgla.

Koks jest produktem prażenia węgla w piecach specjalnych bez dopływu powietrza i przy temperaturze do 1000 °C. Pozostająca w koksie zawartość substancji lotnych jest nie wielka, wynosi lV3°/o.

Wartość opałowa podana jest w tablicy 2.

Koks jest stosowany przeważnie w kotłach centralnego ogrzewania i w piecach stałopalnych.

Półkoks otrzymuje się przy prażeniu miału węglowego w znacznie mniejszych temperaturach (do 600°C). Części lotnych może zawierać od 6-ś-12°/o, a wartość opałowa wynosi około 6500 kcal/kg.

Kaloria mała jest to określenie ilości ciepła potrzebnej do ogrzania 1 grama wody o 1 °C. Kaloria służy jako miarą ilości ciepła.

J Kaloria duża, czyli tak zwana kilokaloria równa się 1000 kalorii małych.

Spalanie półkoksu trwa wolniej niż spalanie węgla i przy znacznie mniejszym dymieniu.

Obecnie produkcja półkoksu jest niewielka.

Jednak z uwagi na jego dobre zastosowanie do wszystkich palenisk projektuje się znaczne zwiększenie produkcji półkoksu,

21

1

B. Wysocki: „Węgiel" nr 11 i 12 z 1949 r.