OMiUP t2 Gorski
9

równocześnie wzrastają opory przepływu czynnika i musi być wydatkowana większa wartość energii na nadanie czynnikowi większej prędkości oraz na pokonanie zwiększonych oporów.

Często stosowanym środkiem polepszenia sprawności wymiennika ciepła jest powiększanie powierzchni wymiany przez stosowanie tzw. powierzchni żebrowanej. Polega to najczęściej na powiększeniu zewnętrznej powierzchni rurek przez różnego rodzaju nakładki. Niektóre rozwiązania tego typu przedstawione są na rysunku 5.8. Mogą być one wykonane jako żebrowany płaszcz naciągany na rurę wymiennika (rys. 5.8fl), napawane krążki z blachy (rys. 5.86), napawane spirale z pasma blachy (rys. 5.8c), proste płaskowniki (rys. 5.8d) lub powszechnie stosowane ostatnio metalowe króćce (rys. 5.8e i f).

Powierzchnie użebrowane lub dodatkowo uzbrojone stosuje się w wymiennikach najczęściej wówczas, kiedy z jednej strony powierzchni ogrzewalnej występują znaczne wartości współczynnika wnikania ciepła, z drugiej zaś — małe. Żebra lub inne rodzaje zbrojenia powinny być mocowane po stronie, gdzie współczynnik wnikania ciepła jest mały.

Żebrowanie lub uzbrajanie obu stron powierzchni ogrzewalnej staje się korzystne przy małych wartościach współczynników po obu stronach ścianki, w wymiennikach rurowych jednak technologia montażu żeber od strony wewnętrznej jest bardzo trudna, a niekiedy wręcz niemożliwa.

Rys. 5.8. Sposoby polepszania współczynnika przenikania ciepła w pośrednich rurowych wymiennikach ciepła: a) żebrowany płaszcz naciągany na rurę wymiennika, b) napawane krążki z blachy, c) napawane spirale z blachy, d) proste płaskowniki, e), f) metalowe króćce;

1 — nakładka, 2 — osłona

19