Obraz 2 (11)

do poziomu rusztu w środkowej jego części, wynosi 12-7-14 cm. Głębsze palenisko zużywa niepotrzebnie więcej paliwa.

Rys. 89. Widok progu w palenisku trzona kuchennego: i — próg, 2 — ruszt

Jeżeli trzon ma być opalany wyłącznie węglem, można nie wykonywać drzwiczek paleniskowych. Unika się w ten sposób zbytniego ochładzania przestrzeni paleniskowej przez wdzie-■ rające się nieszczelnościami drzwiczek powietrze (rys. 85 i 86). Węgiel zasypuje się wówczas przez otwór w płycie, niewielką zaś ilość żużla i popiołu można łatwo usunąć tą samą drogą. Brak drzwiczek paleniskowych zabezpiecza także przed wypadaniem rozżarzonego węgla na podłogą oraz przed przypaleniem ubrania.

Ruszt przystosowany jest do paliw najczęściej używanych, a więc do węgla i drewna. Należy go umieszczać tak, aby. nie leżał bezpośrednio przy drzwiczkach paleniskowych. W tym celu odsuwamy go od ściany frontowej przez ułożenie progu z cegły na płask lub płyty szamotowej szerokości około 10 cm. W ten sposób ruszt .oddalony jest od drzwiczek, co je chroni od przepalania przez rozżarzone paliwo (rys. 89).

Ruszt układamy w pozycji nachylonej tak, aby tylna jego krawędź leżała nieco wyżej niż przednia. Spoczywa on na dwóch sztabkach żelaznych grubości 10-5-12 mm (mogą być stare ruszto-winy), ułożonych poprzecznie w przedniej i tylnej części paleniska. Tak ułożony ruszt może być łatwo wymieniony na nowy.

Drzwiczki paleniskowe i popielnikowe osadzone są na wspólnej ramie. Przymocowuje się je do ściany trzona za pomocą wąsów lub kotewek. Obecnie produkuje się typ lekkich drzwiczek, które u dołu przymocowuje 9ię na stałe przynitowanymi kotewkami, u góry zaś przytrzymuje się przez nasunięcie na drzwiczki ramy kuchennej. Drzwiczki takie trzeba bardzo starannie osadzać, niewielkie bowiem oblużnienie ramy umożliwia jej podniesienie w górę, co powoduje wypadnięcie drzwiczek. Drzwiczki paleniskowe powinny posiadać przynitowaną od strony ogniowej płytę chroniącą je od przepalenia.

Jeżeli drzwiczki paleniskowe mają zbyt wysoki otwór, trzeba próg paleniska umieścić nie na poziomie dolnego brzegu, lecz wyżej, aby była zachowana właściwa odległość rusztu od płyty ku-chennej (rys. 89).

Rama kuchenna obejmuje górny brzeg trzona, co zapobiega jego uszkodzeniu, a zarazem chroni od wypłukania przez kipiącą wodę zaprawy z kafli. Najczęściej robi się ją z kątownika ^żelaznego 40 X 40 mm.

Bogaciej wykończone trzony mają przytwierdzoną do ramy na wspornikach barierkę (patrz rys. 87 i 90). Jest to rodzaj ogrodzenia wykonany zazwyczaj ze stalowego pręta lub rury o średnicy lO-r-15 mm. Chroni ono od przepalenia ubrania i służy do suszenia B ścierek.

Płyta kuchenna pokrywa wierzch trzona. Składa się ona z części wykonanych z żeliwa. Części te mogą być bez otworów, czyli ślepe, lub z otworami, które przykrywa się kręgami. Płyty : ^kuchenne z kręgami mają obecnie coraz mniejsze zastosowanie. Jedynie w części płyty ponad rusztem może być otwór, przez który zasypuje się paliwo, o ile kuchnia nie posiada drzwiczek paleniskowych. Pozostałe części płyty powinny być ślepe, a trzon tak wykonany, aby gotował dobrze bez konieczności odsuwania kręgów.

Zarówno ramę jak i części płyty kuchennej trzeba układać do poziomu, przy czym powierzchnia całej płyty musi leżeć w jednej płaszczyźnie z płaszczyzną ramy. Każda część płyty ma na jednej dłuższej krawędzi wpust, na drugiej wypust umożliwiający szczelne Ułożenie kilku części obok sdebie.

Piekarnik ana kształt skrzyni blaszanej lub żeliwnej. Umieszcza się go zazwyczaj obok paleniska pod płytą kuchenną w ten sposób, aby spalmy, po ogrzaniu płyty, opływały piekarnik. Służy on do pieczenia oraz przechowywania potraw w stanie ciepłym.

Drzwiczki do piekarnika są jednoskrzydłowe, osadzone na osi poziomej. Jedynie w bardzo dużych piekarnikach drzwiczki są dwuskrzydłowe i wtedy obracają się na osiach pianowych.

Piekarników może być niekiedy dwa. Wtedy ustawia się je jeden nad drugim lub po obu stronach paleniska.

Spaliny powinny tak opływać piekarnik, aby wszystkie jego ściany były równomiernie ogrzane. Drzwiczki wyczystkowe umiesz-