Podręcznik Zaręby6

Światowa Organizacja Turystyki WTO prognozuje, że do 2020 r. największy wzrost liczby turystów pośród krajów europejskich będziemy obserwować w krajach Europy Środkowo-Wschodniej¹. W Polsce oczekiwany jest istotny wzrost liczb) przyjazdów turystów z Niemiec, nieościennych krajów starej Unii Europejskiej. Ameryki Północnej i innych krajów zamorskich [153, s. 12].

Jak zauważa Maciej Nowicki: „w Polsce stoimy dopiero u progu rozwoju infrastruktury turystycznej - czy ma to być hotelarstwo typu śródziemnomorskiego, czy też raczej bazowanie na niewielkich pensjonatach, jak to się dzieje w Austrii czy Szwajcarii. Dylemat ten nie jest banalny, gdyż w warunkach gospodarki rynkowej, przy poszanowaniu prawa własności i słabości planowania przestrzennego, łatwa jest droga do akceptacji przez władze gminne ofert dotyczących budowy wielkich kombinatów gastronomiczno-hotelowych. Oznaczałoby to zaprzeczenie idei ekorozwoju (wpisanej do Konstytucji) i dewastację terenów najcenniejszych, które aż dotąd udało się utrzymać w dobrym stanie i obecnie są wielką wartością Polski w skali całej Europy" [135]. Potrzeby noclegowe ekoturystów na naturalnych obszarach wiejskich powinna zaspokoić dobrze rozwinięta i stale rosnąca sieć gospodarstw agroturystycznych, pokoi gościnnych lub pensjonatów na obszarach wiejskich. Noclegi w skromniejszych obiektach noclegowych oferują spokój, kameralność, bliskość natury, możliwość poznawania tradycyjnego wiejskiego życia itp. Rozbudowa i inwestowanie w drobną infrastrukturę wymaga jednak zwiększenia standardu i wysokiej jakości usług poszukiwanej przez turystów z krajów wysoko rozwiniętych. Jakość usług nie odnosi się do zapewnienia turyście zbędnego luksusu, ale polega na zadbaniu o: czystość, ciepłą wodę, dostęp do schludnej łazienki, estetykę wnętrza i wyglądu zewnętrznego obiektów noclegowych i żywieniowych, nawiązującego do lokalnych tradycji architektonicznych i nie szpecącego krajobrazu, przyjazną obsługę, możliwość poznania regionalnej kuchni, poczucia klimatu i atmosfery miejsca, zdobycia o nim kompleksowych informacji. Nie należy utożsamiać dążenia do podniesienia jakości jedynie z tworzeniem wielkoskalowej, nowoczesnej infrastruktury hotelowej i sportowo-rekreacyjnej, zwykle niewprowadzającej żadnych technik i technologii proekologicznych. Koncepcja zrównoważonego rozwoju turystyki jest w pełni realizowana w miejscach, gdzie nie marnotrawi się przestrzeni, a wykorzystuje te elementy zabudowy, które już istnieją, dokonuje ich modernizacji i udostępnia do wypoczynku. Tereny wiejskie, na których zachowała się tradycyjna uprawa roli z niskim lub nawet żadnym użyciem środków chemicznych i małymi rodzinnymi gospodarstwami, dysponują dodatkowo bezcennym zapleczem żywieniowym. Zdrowa żywność, coraz częściej poszukiwana i suto opłacana przez turystów zagranicznych, stanowi bazę dla rozwoju gastronomii turystycznej, w tym też na potrzeby ekoturystyki. Wydaje się jednak, że na zbyt małą skalę wykorzystuje się te możliwości, większość ośrodków gastronomicznych serwuje potrawy przyrządzane z produktów zagranicznych, a nieraz dania typu fast food. Na wielu atrakcyjnych obszarach wiejskich trudno znaleźć regionalną karczmę, restaurację z tradycyjnym menu, przygotowywanym z lokalnych produktów spożywczych.

162

1

UNWTO, 2003, wg Instytutu turystyki („Trendy w turystyce światowej”) - www.intur.cam.pl.