Re exposure of DSC03236

dawała im niezliczone możliwości zdobycia dodatkowych pieniędzy. Z atom ted stali się wpływową korporacją zawodowych wioślarzy, których umiejętnok i doświadczenie było bezcenne, o czym wiedzieli wszyscy dowodzący ataki* Hecą.

Podsumowując można zaryzykować stwierdzenie, że niemała część abywttd ateńskich, w tym wielo przedstawicieli grupy najuboższych, czerpała konyfci z istnienia ateńskiej arekę i to przede wszystkim ci ludzie byli nąjbardzlą} podatni na węjenną propagandę. Największe straty przyniosła wojna arystokracji i tya wszystkim, którzy posiadali ziemię w Attyce przez lata niszczonej spartańskimi najazdami.

Pierwsze dziesięć lat wąjny przyniosło Ateńczykom wiele rozczarowań, ale na pewno nie odebrało im wiary w zwycięstwo. Rekompensatą za poniesione straty miała być wyprawa sycylijska i łupy, które miano przywieźć z bogatych Słyrakuz. Przy okaąi przygotowań do tąj ekspedycji po raz pierwszy w tej wojnie z taką siłą uwidoczniły się negatywne cechy demokracji. Lud, do którego należały ostateczne decyge, w najtrudniejszych momentach głosował pod wpływ® chwilowych impulsów, np. jednego płomiennego przemówienia. Katastrofa sycylijska pogłębiła wszystkie negatywne zjawiska w ateńskim życiu politycznym, nastąpiła silna polaryzacja poglądów nie sprzyjająca rozsądnej ocenie sytuacji Na zgromadzenia przewagę uzyskali skrąjni demokraci, którzy nie chcieli oczywiście przyznać, że część niepowodzeń wojennych jest właśnie rezultatem błędnych decyzji samego zgromadzenia. Niezadowolenie ludu skupiło się na politykach i buntujących się sprzymierzeńcach, z którymi postępowano coraz okrutniej. Z wydarzeń, które już starożytni autorzy uważali za przejawy kryzysu demokracji ateńskiej, wymienia się najczęściej przewroty oligarchiczne z 411 i 403 r., a także proces strategów spod Arginuz.

Przewrót oligarchiczny w Atenach w 411 r. P-Njł. Klęska na Sycylii spotęgowała narastąjąey od dłuższego czasu konflikt między nąjbogatszymi obywatelami ponoszącymi nąjwiększe ciężary na rzecz demokracji — rosły one w miarę wyczerpywania się finansów publicznych - a resztą społeczeństwa. Dlatego też wielu zwolenników zyskała idea obalenia demokracji umiejętnie podsycana przez Ałkibiadesa, będącego akurat w łaskach u perskiego króla. Ałkibiade* obiecywał Ateńczykom jego przychylność w zamian za dopuszczenie do władzy oligarchów.

Nadzieje na perskie poparcie okazały się iluzją, ale nie powstrzymało te oligarchów od przygotowań do przejęcia władzy. Przez podstawionych mówców udało im się przejąć kierownictwo nad zgromadzeniem. Przywódca demokratów Androklee został skrytobójczo zamordowany, a jego los skutecznie odstraszył innych ewentualnych oponentów. Do głównych postulatów oligarchów zaliczyć należy żądanie ograniczenia wynagradzania za pełnienie funkcji publicznych i zmniejszenia liczby obywateli. Za zdolnych do ponoszenia wszystkich ciężarów związanych z pełnieniem urzędów uznano jedynie 5 tysięcy osób i tylko ta grupa miała stanowić grono obywatelskie.

Ruiny świątyni A poił mu w Koryncie

świątynia ApoIKna w Baasai