s096 (2)

na jest do sporządzania namiastki kawy. Robi się to prażąc korzeń i ucierając go potem na proszek.

Mydlnica lekarska (Saponaria of/icinalis)*. Jest to roślina trująca, a mimo to bardzo użyteczna, zastępuje bowiem mydło. Liście i łodygi ugniata się w wodzie, uzyskując środek czyszczący o wyjątkowej skuteczności. Żadne ze znanych mi mydeł nie czyni skóry tak czystą i jedwabistąjak ten naturalny środek zastępczy. Nawłoć (Sol i dago virga-aurea*, S. odora). Po zalaniu gorącą wodą ususzonych liści tej rośliny otrzymuje się herbatkę zbliżoną w smaku do lukrecjowej. Z kwiatostanów można sporządzić napar stosowany przy leczeniu skaleczeń, otarć oraz oparzeń.

Niecierpek (Impatiens capensis, /. pallida)*. Sok z tej rośliny jest jednym z tradycyjnych leków stosowanych do leczenia wysypki występującej przy zatruciu organizmu toksynami sumaka jadowitego. Jak dotąd nie miałem okazji sprawdzić na własnej skórze, czy lek ten jest skuteczny. Można stosować go również przy poparzeniu liśćmi pokrzywy. Młode pędy gotuje się kilka razy, zmieniając za każdym razem wodę, którą po użyciu należy wylewać.

Obione portulakopodobna (Halimione portulacoides). To jeszcze jedna roślina, która upodobała sobie solniskowe nadmorskie obszary podmokłe. Obione tworzy krzaczaste kępy. do których zazwyczaj można dotrzeć tylko brodząc w wodzie. Wymocz rośliny dokładnie, a potem gotuj w małej ilości wody. Jeżeli potrawa jest zbyt słona, zmieniaj kilka razy wodę.

Oczeret (Scirpus spp.)*. Roślina ta, wsławiona epizodem opisanym w Starym Testamencie (nie mylić z Typha spp.). dostarczała ludziom pokarmu na długo, nim została napisana Biblia. Końcówki kłączy są bogate w cukier i skrobię. Można je albo suszyć i mleć na mąkę, albo jeść upieczone. Zwykle, żeby nadawały się do jedzenia, trzeba jc piec około trzech godzin, ale i tak nie smakująjak ziemniaki (mają charakterystyczny smak korzeni). Jadalne są również młode pędy i rdzeń dolnej części łodygi. Pomimo że nadają się dojedzenia na surowo, ja zawsze wolę gotować je, a jeszcze bardziej dusić. Oczeret wytwarza takie ilości pyłku i nasion, że warto poświęcić czas i siły na ich zbiór. Z pyłku, który jest bardzo pożywny, można gotować kleik lub uszlachetnić nim mąkę.

Olsza czarna (Alnus glutinosa)*. Olsza ma jasne, miękkie drewno, które można łatwo obrabiać, ale jej największą zaletą jest to, że leczy dolegliwości żołądkowe. W tym celu stosuje się napar z jej kory.

Opuncja (Opuntia spp.). Pomimo broniących dostępu do niej ostrych cierni opun-cja jest bogatym źródłem pokarmu. Jajowate owoce, które pojawiają się na szczytach poduszeczkowatych krótkopędów. można jeść po odcięciu wierzchołka i obraniu ich z zewnętrznej, pokrytej cierniami skórki. Wypełnione nasionami wnętrze owocu nadaje się w całości dojedzenia, ale można też wydobyć nasiona, ususzyć je i zemleć na mąkę. Poduszeczkowate pędy są również jadalne. Usuń z nich ciernie i obierz je ze skórki, następnie pokrój w cienkie paseczki. Można je jeść surowe, gotowane, ale najlepsze są smażone.

Palka szcrokolistna

Kuklik pospolity

Rumianek

Je/vny