11268 P1100653 (2)

i

szybko; zebrani goście nocy karnawałowej Tl pantofelka, nagrodą ma być pocałunek Idy^ I scherlałe plemię modernistów nie jest już zdof 1 do sarmackiej tężyzny. Dla żartu dopuszczony Ji staje do konkursu lokaj Jasiek; wygrywa, ale j_eg| pan nie pozwala na to, by otrzymał przyobiecali nagrodę. Ida uważa, że został skrzywdzony; rekonl pensatą ma być pozwolenie, by wraz ze wszystkimi udał się na redutową maskaradę.

Mało jest w literaturze Młodej Polski utworóJ które tak wyraźnie odpowiadałyby pojęciu dekadentyzmu jako schyłkowości, upadku pewnego modelu kultury obyczajowej. Zapewne wyrafinowani! estetyzujący autor oburzyłby się na skojarzeni? z komedią niemal dokładnie współczesną Wolnym du-j chom, z Kobietą bez skazy Zapolskiej. Pierwsza akty obu tych sztuk mają wiele* rysów wspólnych! są malowidłem życia, które gnije. U Kozickiegj proces gangreny społecznej przebiega we wszelkic| pawich blaskach perwersji intelektualnej, u Zapol skiej jest to wulgarna awantura z pogranicza pruł derii i histerii. Od metaforycznej wieży z kości słoi niowej nie jest jednak daleko do frywolnych pal rawanów w salonie pani Reny.

Kozicki nazwał chłopskiego lokaja Jaśkiem; byłl

W akcie drugim W olnxwjj^^uchóu)

i

i

¥

\a

f

li'

i w

to imię literacko znaczące. Jasiek z Bronowie zgil bił złoty róg, Jasiek w Wolnych duchach nie mil żadnej misji do spełnienia, z klosza wypompowani powietrze

rfif rb rT >. i •    .    _

jesteśmy ■