21013 STR011

Sposób ten jest bardziej praktyczny w przypadku, gdy dźwigar z blach jest belką ciągłą lub swobodnie podpartą ze wspornikiem, gdyż momenty zginające są wtedy ze zmiennymi znakami, co ułatwia ustalenie zmiany przekroju pasów bezpośrednio na wykresie.

Rzeczywiste długości poszczególnych odcinków pasów li przyjmuje się nieco większe od określonych teoretycznie: l_rz = Zj + 2c. Zwiększenie długości o 2c wynika z konieczności przesunięcia styku poza wyznaczone miejsce teoretyczne (spoiny, nity) o odległość (c), której wartość zależy od grubości blach i grubości łączących je spoin, aby począwszy od miejsca teoretycznego styku pas mógł pracować na pełne obciążenie.

Zalecane są ograniczenia grubości przekrojów pasów:

□    dla belek ze stali grupy St3S do grubości t < 60 mm,

□    dla belek ze stali grupy 18G2A do t < 30 mm.

Współczesna technologia produkcji hutniczej umożliwia wytwarzanie blach o zmiennych grubościach lub szerokościach dowolnie kształtowanych na długości walcowanego pasma, bez konieczności spawania (nazywanych blachami LP o zmiennym profilu, rys.5.22e). Grubości tych blach zmieniać się mogą co 8 mm (na długości od 12 do 32 m). Belki blachownicowe wykonane z takich blach mogą być ekonomiczniejsze.

Oparcia i utwierdzenia belek

Uwagi ogólne

Oparciem belki nazywać będziemy podporę, na którą przekazywane jest obciążenie równe reakcji belki przez bezpośredni docisk pasa dolnego. Schematem statycznym oparcia belki jest więc węzeł przegubowy. Utwierdzeniem belki nazywać będziemy sztywne zamocowanie jej końca w ścianie.

Podpora stalowa, na którą przekazywana jest reakcja lub moment podporowy przez środnik lub przez pas belki, nazywa się połączeniem przegubowym lub sztywnym (narożem).

Zasady projektowania połączeń belek z innymi elementami konstrukcyjnymi analizowane są w rozdziale 7.

Belka może się opierać na:

□    podlewce betonówej,

□    płaskiej stalowej płycie,

□    płytce centrującej lub na łożysku stycznym.

Te elementy konstrukcyjne mogą być usytuowane w ścianie nośnej, innej belce bądź na słupie ze stali lub betonu. Przykłady oparć belek na ścianie pokazano na rys.5.25.

a)    b)    c)

Rys.5.25. Przykłady podparć belek

Oparcie stałe lub nieruchome realizuje się również śrubami zakotwionymi w ścianie. Śruba w otworze okrągłym będzie uniemożliwiała podłużne przemieszczanie się belki.

Swobodne przemieszczanie się belki na podporze w kierunku podłużnym zapewnia otwór owalny w pasie. Wtedy oparcie będzie przesuwne. Rozwiązania oparć belek, które pokazano na rys.5.25a projektuje się przy bardzo dużych reakcjach podpór.