21161 Str010 (6)

10

W związku z wprowadzeniem norm EN, ISO niektóre ogólne punkty wymagań technicznych uległy zmianie.

Dla wyrobów odlewanych punkt:

-    Ogólne tolerancje ISO 8062-CTI4-RMA 3,5(G)

zastępuje:

-    Wymagania dotyczące odlewu wg PN-76/H-83100;

-    Tolerancje wymiarowe, naddatki na obróbkę wg PN—

— 76/H—83104 (III klasa).

Punkt

-    ISO 2768-m

zastępuje

-    Nieoznaczone graniczne odchyłki wymiarów: zewnętrznych - h 14, wewnętrznych - HI4, mieszanych — ±0,5IT14.

d) charakterystyka techniczna, którą umieszcza się na wolnym polu rysunku (oddzielnie od wymagań technicznych), ma swoją numerację, jest zaopatrzona w tytuł Charakterystyka techniczna i zawiera wiadomości o wyrobie. Na przykład dla reduktorów podawane są następujące wiadomości (dla użytkownika):

Pi =	kW	1. Objętość kadzi olejowej- dmJ.
ni =	min ~'	Rodzaj oleju -
II | <N c	min ^-ł	2. Dopuszczalne promieniowe obciąże
^Tż(wy) ~	N-m	nie wysięgowych odcinków walów:
U =		wejściowego- N;
zi =		wyjściowego— N
Z 2 =		3. Punkt przykładania obciążenia-
m =	mm	0,5 długości miejsca osadzenia
fi =		wejściowego (wyjściowego) od
		cinka wału

Na rysunkach złożeniowych jest dopuszczalne uproszczone przedstawienie złącz śrubowych.

Rysunek wykonawczy powinien zawierać wszystkie informacje (dane) niezbędne do jego wykonania i kontroli, do których należą:

1.    Część rysunkowa

-    z niezbędnymi przekrojami, widokami oraz kładami;

-    ze wszystkimi wymiarami. Wymiarowanie musi odpowiadać wymaganiom o charakterze konstrukcyjnym, technologicznym oraz montażowym (PN-82/M-01143). Ilość wymiarów powinna być niezbędna do prawidłowego odczytywania rysunku (błędami są powtarzające się wymiary lub ich niedostateczność). Prawidłowe wymiarowanie — to jest sztuka.

-    z uzasadnionymi pasowaniami;

-    z określoną chropowatością powierzchni. Chropowatość każdej powierzchni powinna być określona znakiem chropowatości oraz maksymalną jej wartością liczbową (19.5);

-    z wymaganą tolerancją kształtu i położenia.

Wszystkie informacje o wymiarze, jego pasowaniu,

chropowatości powierzchni oraz tolerancji kształtu i położenia dotyczące danego elementu konstrukcji powinny być podane w jednym miejscu;

-    z oznaczeniem pokryć, cieplnej lub innych rodzajów obróbki powierzchni (przekroju);

-    z oznaczeniem spoin połączeń spawanych.

2.    Wypełniona tabliczka rysunkowa:

-    z określeniem materiału wyrobu i numeru PN;

-    z nazwiskiem oraz podpisem wykonawcy i prowadzącego projektowanie.

Nazwa wyrobu w tabliczce rysunkowej oraz specyfikacji powinna być podana w kształcie „rzeczownik-przy-miotnik", na przykład BĘBEN napędowy.

3.    Rysunki kół zębatych, ślimaków, ślimacznic, kół prze

kładni łańcuchowych, sprężyn itd. powinny być wykonane zgodnie z odpowiednimi normami i zawierać tabliczkę danych technicznych tych części.

4. Wymagania techniczne.

6. WYKONANIE CZĘŚCI OBLICZENIOWEJ Część oliczeniowa zawiera:

-    kartę tytułową;

-    kartę z tematem do projektowania;

-    spis treści;

-    opis opracowywanej konstrukcji;

-    część obliczeniową;

-    załączniki;

-    spis wykorzystanej literarury.

Kształt wykonania kartki tytułowej jest określony przez Zakład (Katedrę) prowadzący projektowanie.

Karta z tematem do projektowania zawiera:

-    nazwę i schemat kinematyczny urządzenia;

-    wyjściowe parametry techniczne i warunki eksploatacji;

-    zawartość części obliczeniowej i części rysunkowej;

-    kontrolny i ostateczny termin wykonania.

Opis opracowanej konstrukcji zawiera przeznaczenie, zasady pracy, współpracę oddzielnych węzłów, składanie i regulację, smarowanie urządzenia.

Część obliczeniowa:

-    zawiera tylko ostateczne wyniki obliczeń, pomijając wyniki pośrednie, wyniki obliczeń wariantowych itd.;

-jest wykonywana na arkuszach A4, ręcznie (atrament czarny lub granatowy, pismo techniczne) lub na drukarce, z jednej strony arkusza, przy dotrzymaniu odstępów: z lewej strony - 25 mm, z innych stron - po 15 mm;

-    obliczenia wytrzymałościowe poszczególnych przekładni zaleca się wykonywać w kolejności odwrotnej ich rozmieszczenia w układzie napędowym (zaczynając od wyjściowego wałka). Po skończeniu obliczeń każdej (oprócz ostatnio obliczanej) przekładni w związku z udokładnieniem jej przełożenia należy wprowadzać korektę w przełożenie następującego stopnia układu podlegającego obliczeniom w taki sposób, żeby nie uległy zmianie zadane parametry wyjściowego wałka (dopuszczalna zmiana parametrów wyjściowego wałka ±4%);

-    przy obliczeniach projektowych wałów układu napędowego zaleca się obliczeniowe schematy wałów i wykresy momentów obciążających wał w różnych płaszczyznach wykonywać w jednakowej skali i rozmieścić na jednej kartce razem z ukształtowaniem wału. Obliczanie reakcji podporowych zaleca się wykonywać z równań E M = 0 odnośnie podpór. Równanie EF = 0 będzie sprawdzianem poprawności obliczeń.

Część obliczeniowa dzieli się na rozdziały, podrozdziały, punkty. Każdy rozdział musi mieć numer oznaczany arabskimi literami oraz nazwę rozdziału. Na przykład: 1. KINEMATYCZNE OBLICZANIE NAPĘDU Podrozdziały zawierają numer rozdziału i numer podrozdziału, które są rozdzielone kropką. Na przykład:

1.1. Dobór silnika elektrycznego Dzielenie wyrazów w nazwie rozdziału (podrozdziału) jest niedopuszczalne. Na końcu nazwy nie stawia się kropki. Jeżeli nazwa rozdziału składa się z dwóch wierszy, to rozdziela się je kropką.

Rysunki i tablice oznacza się arabskimi literami w ramach części obliczeniowej (Rys. 5. Schemat ...) lub w ramach rozdziałów (Rys. 1.2. Bęben

Tobl. 1.2. Zależność...).

Kartki części obliczeniowej numeruje się, zszywa i wkłada się razem z poskładanymi do formatu A4 rysunkami do teczki z kartą tytułową.