25069 P3040914

2.13. Ogólne zasady tworzenia projektu technicznego obiektu

d) rysunki montażowe, tj. schematyczne rysunki uwzględniające wząjemne położenie elementów, położenie styków montażowych i pełne oznakowanie wszystkich elementów wysyłkowych wykonane zgodnie z PN-64/B-01043;

o) zestawienie elementów wysyłkowych wykonane zgodnie z PN-64/B-01043.

2.13.2. Zasady wykonywania rysunków konstrukcyjnych

Wykonywanie rysunków konstrukcji stalowych wymaga przestrzegania szeregu zasad, ułatwiąjących przygotowanie i wykonanie elementów konstrukcyjnych i konstrukcji.

Podstawowym zagadnieniem przy wykonywaniu rysunków jest prawidłowe wymiarowanie.

Rozróżnia się dwie zasadnicze grupy wymiarów:

□    wymiary elementów niezbędne do wykonania konstrukcji w warsztacie (np. wymiary elementów, odstępy i usytuowanie nitów, śrub i spoin itp.);

□    wymiary określąjące wzajemno położenie poszczególnych elementów niezbędne do założenia zespołów konstrukcji (np. odstępy osiowe słupów, dźwigarów kratowych, belek stropowych itp.).

Wymiary każdej z grup należy odnosić do oddzielnych linii wymiarowych.

Rys.2.17

r T~7~r—* V

Wymiary odnoszące się do zespołów elementów należy umieszczać na zewnątrz obrysu. Ilustruje to rys.2.17. Na rys.2.18 podano zasady wymiarowania węzłów kratownic. Zasadniczym systemem osiowym jest tu układ osi. przechodzących przez środki ciężkości przekrojów, na których kreśli się kontury elementów. Wszystkie wymiary na rysunkach konstrukcji stalowych należy podawać w milimetrach. Należy stosować następujące dokładności wymiarów:

•    5 mm — dla długości i szerokości budynków, długości i wysokości konstrukcji i rzędnych wzniesienia,

•    1 mm — dla wymiarów poszczególnych elementów,

•    0,1 mm — w szczególnych przypadkach, np. przy wymiarowaniu systemów.

Elementy należy przedstawiać zarówno w rzutach jak i w przekrojach. Na rys.2.19 przedstawiono przykłady rzutowania zwykłego (rys.2.19a) i tzw amerykańskiego (rys.2.19b). Wszystkie przekroje elementów powinny być czernione lub kreskowane. Kreskowanie należy wykonywać liniami cienkimi pod kątem 45° do osi lub głównego kierunku przekroju. Przekroje wąskie i długie przy rysowaniu w podziałkach 1:10 - 1:50 ‘np. kształtowniki walcowane i blachy) należy czernić, pozostawiąjąc prześwity pomiędzy poszczególnymi elementami.

itt

-Podstawy projektowania konttnjkcJI metalowych

- -^31-

1-1

Tłi

1

a*

-i£

wklokzgóry

B

widok z lewej

FłX

widok z prawej

1-1

widok od spodu

JL

3T-

Rys.2.19

Przykład podano na rys.2.20 w odniesie-mu do środnika, kątowników patowych i pasów blachownicy. Zasadniczo czernie-nie przekrojów dotyczy kształtowników i blach biegnących wzdłuż całego elementu, natomiast podkładki widoczne w przekrojach (rys.2.20) należy kreskować. Oznaczenia graficzne wyrobów w postaci blach, kątowników itd. powinny być zgodne z oznaczeniami podanymi w przedmiotowych normach hutniczych. Nity i śruby na rysunkach w podziałkach 1:200 - 1:50 nie powinny być oznaczone. W dokładniejszych rysunkach (1:20 do 1:5) nity i śruby należy oznaczać zgodnie z zasadami podanymi w normie PN-83/N-01635 oraz PN-75/M-0H31.

Spoiny należy oznaczać według zasad podanych w normie PN-79/M-01134. Zgrzeiny należy oznaczać według PN-64/M-01139.

Zasady oznaczania łączników na rysunkach podano w rozdziale 3.

Przy powierzchniach obrobionych konieczne jest podawanie klasy ich chropowatości. Oznaczenie chropowatości należy wykonywać według PN-39/M-01146, sto-siejąc odpowiednie znaki z podaniem tylko klasy chropowatości, nie podąjąc znaku kierunkowości i nie określając sposobu obróbki. Na rys.2.21 przykładowo podano oznaczenie chropowatości dla frezowanych styków podstawy słupa i środnika belki podsuwnicowej. Nie podąje się oznaczeń powierzchni uzyskanych bezpośrednio pr*y rozkrawaniu materiału i przy ukosowaniu do spawania.

Położenie otworów należy wymiarować w odniesieniu do podstawowej płaszczymy trasowania, nie dopełniąjąc wymiarów do krawędzi przeciwległej. Na rys.2.22a podano przykładowo wymiary osi otworów odmierzone do osi symetrii, zaś na rys.2.22b — wymiary osi otworów odmierzone od górnej krawędzi stopki.

Rozdział 2