26854 img149 (3)

Homoseksualizm

2%

Chociaż większość pacjentów o. Kożucha wolałaby założyć rodziny, niż żyć w celibacie. muszą być przygotowywani i na ten drugi wynik. lerapeutom Teparatywnym" łatwiej jest doprow adzić do redukcji zachowari i pragnień homoseksualnych niż do pojawienia się pragnień i zachowań heteroseksual-nycb - więc celibat traktują jako swój „sukces”. Jest to możliwe, bo większość ich pacjentów to osoby o silnej motywacji religijnej, przekonane, że życic w celibacie jest lepsze od pociągających za sobą potępienie praktyk homoseksualnych. (...) Przyglądając się drugiemu celowi - małżeństwu, także trudno wyzbyć się sceptycyzmu. Sami żonaci eksgeje mówią

0    sobie półżartem, że są idealnymi mężami, bo nic oglądają się za innymi kobietami. Nie oznacza to. niestety, że w ogóle za nikim się nie oglądają. Wiele takich związków rozpada się, gdyż pragnienia

1    w konsekwencji zachowania homoseksualne powracają. (...) Na razie podopieczni o. Kożucha odnotowują jeszcze mniejsze sukcesy: „Nie przeszkadza mu na przykład, że chłopak, który mu się podoba. rozmawia z innymi” - tak postępy w „terapii” jednego z. pacjentów opisuje w swoim reportażu Cezary Gawryś. (...)

Zastanówmy się. co dzieje się z. tą większością pacjentów, wobec których taka terapia nie przyniosła rezultatu. Aby nie być podejrzanym o stronniczość, zacytuję fragmenty oświadczenia Amerykańskiego Towarzystwa INychiatrycznego z grudnia 101)8 roku: „Potencjalne ryzyko stosowania -terapii reparatyw-nej» jest znaczące, włączając w to możliwość wystąpienia depresji, zaburzeń lękowych i zachowań au-todestrukcyjnych. (...) Wielu pacjentów, którzy poddali się -terapii reparatywnej-. relacjonuje, że podawano im mylną informację, iz homoseksualiści są samotnymi, nieszczęśliwymi osobnikami, który nigdy nie osiągną akceptacji lub satysfakcji. (...) Możliwość. że osoba może osiągnąć szczęście i satysfak-

cjonujące relacje interpersonalne jako gej lul> lesbijka. nie była im prezentowana, a alternatywne podejście <l<> radzenia sobie ze społeczni] stygmatyza-cją nie było omawiane. (...) / tego powodu Amery-kariskic Towarzystwo Psychiatryczne sprzeciwia się jakiejkolwiek terapii psychiatrycznej, takiej jak terapia «reparatywna7 lub •konwersyjna*. które opieraj;] się na założeniu, że homoseksualizm jest sam w sobie zaburzeniem psychicznym, lub opartych na założeniu, że pacjent powinien zmienić swój.-] orientację homoseksualni)" (całe oświadczenie jest dostępne w Internecie).

Moim zdaniem osoby homoseksualne mają prawo do każdej terapii - ale też. prawo do informacji o jej skuteczności i skutkach ubocznych. Tymczasem o. Kożuch mówi: „możliwa jest całkowita zmiana orientacji homoseksualnej na heteroseksualną. Trzeba mówić o tym coraz głośniej".

W książce (i. van den Aardwega Homoseksualizm i nadzieja autor następująco rozpoczyna rozdział Pochodzenie i działanie komjdeksu homoseksualnego:

[ niektórych ludzi rozwija się kompleks lekceważenia, u innych kompleks niezrozumienia, u jeszcze innych kompleks nieudacznika, niekompetencji. zbędności i tak dalej. Nacechowanemu poczuciem niższości autowizerunkowi „Jestem tylko..." niezmiennie i nieodłącznie towarzyszy rozc zulanie się nad sobą. odczuwanie typu „o. ja biedny". Charakterystyczne objawy kompleksu homoseksualnego dotyczą poczucia niższości odnośnie do tożsamości płciowej. Dlaczego u niektórych ludzi w młodości rozwija się kompleks homoseksualny, u innych zaś nieseksualny typ kompleksu niższości?

Zarówno cala książka, jak i wstęp I*. C. Vitza przesycone są współczuciem i dobrymi radami dla homosek-