27934 Zdjęcieg5

te same święta, człowiek doznaje poczucia zwycięstwa nad czasem i nad śmiercią” *.

W odniesieniu do świąt regionalnych i folklorystycznych dodać tu jeszcze należy, iż człowiek doznaje poczucia historycznej łączności z daną wspólnotą społeczną, z jej tradycjami, kulturą oraz dniem dzisiejszym. I nie jest to bynajmniej kwestia bagatelna.

W formach obchodów świąt lokalnych zaobserwować można w ostatnich latach nawiązywanie do folkloru. To ujawnianie się mody na folklor w sferze nowo kształtującej się obrzędowości publicznej traktowane jest niekiedy przez naszą publicystykę jako swoistego rodzaju „udziwnianie”, a nawet „irracjonalizacje” świąt i obrzędów socjalistycznych *. Czy tak jest faktycznie? Nie. Tego rodzaju poglądy i oceny rodzą się z niezrozumienia i niedoceniania roli i miejsca kultury ludowej w procesach kształtowania kultury narodowej. Bardzo wnikliwą interpretację tego problemu przedstawia J. S. Burszta pisząc: „Gdy tradycyjna kultura ludowa w swoim zasadniczym zrębie stała się raczej przeszłością, gdy przestała być związana z życiem o-kreślonej warstwy narodu — chłopów, nabrała ona zupełnie innego znaczenia i zaczęła być inaczej wartościowana. To już nie przejaw zacofania, prymitywizmu itp., jak to dawniej określano. Tradycyjna kultura wsi, podobnie jak folklor miejsko-robotniczy, stały się przedmiotem szczególnego zainteresowania zarówno jako wykwit życia pracującego ludu, jak też z racji dostrzeganych w niej walorów estetycznych, widowiskowych i rozrywkowych. Wreszcie kultura ludowa została oficjalnie uznana za piękny przejaw tradycji kultury narodowej. Te więc fakty stały się podstawowym źródłem współczesnego folkloryzmu” *.

W sferze życia publicznego święta regionalne i folklorystyczne spełniają następujące role:

IM sytuacją dogodną dla okresowej oceny prezentacji dorobku produkcyjnego i kulturalnego „glona oraz dla uroczystej afirmacji pracy ludzkiej i twórczego wysiłku danej społeczności lokalnej.

inspirują wyzwalanie różnorodnych inicjatyw społecznych i tym samym przyczyniają sią do szerokiej mobilizacji mieszkańców wokół działań społecznych na rzecz swojego miejsca zamieszkania czy zakładu pracy;

wpływają na kształtowanie zaangażowanych postaw, patriotycznych i integracją społeczną poprzez odwołania do faktografii historycznej oraz tradycji kulturowych (w tym i folklorystycznych) regionu.

Święta regionalne występują głównie pod postacią tzw. „dni” miejscowości, miast czy regionów, a największe ich nasilenie przypada zwłaszcza w maju. Do

świąt tych zaliczamy m.in.: Dni Wrocławia (maj), Dni Sobótki (maj), Dni Gdańska (sierpień), Dni Kultury Opolszczyzny (maj), Dni Ziemi Wadowickiej (czerwiec), Elsnerowskie Dni Grodkowa (maj), Dni Ziemi

Nyskiej (maj), Dni Augustowa (czerwiec), Dni Gwarków Tamogórskich (wrzesień) itd.

Na formy obchodów świąt regionalnych składają się cykle różnorodnych imprez o charakterze społeczno-politycznym, kulturalno-oświatowym, sportowo-rekreacyjnym, ludyczno-widowiskowym, a nawet handlowym. Imprezy towarzyszące obchodom tworzą atmosferę specyficzną dla festynów ludowych o bogatych i urozmaiconych programach. Z tej też okazji wydawane są foldery i albumy propagujące region, okolicznościowe afisze i znaczki, datowniki pocztowe itd. W szkołach organizowane są turnieje wiedzy o postępowych tradycjach regionu. Oddawane są do użytku nowe obiekty publiczne: domy kultury, kina, biblioteki szpitale, pawilony handlowe. Inaczej mówiąc, są to święta integrujące społeczność lokalną oraz kształ-

119