28621 Zasady Wykładni Prawa L Morawski2

■ ■ Zasady wykładni prawa ■ ■

niezawinioną nieznajomość prawidłowej wykładni przepisów prawa, a w szczególności za to, że działał w zaufaniu do oficjalnej wykładni przepisów prawa dokonanej przez organy państwowe i to bez względu na to, czy wykładnia ta ma formalnie charakter wiążący, czy też nie explicite przewidział ustawodawca m.in. w art. 14 i 14a Ordynacji podatkowej³¹. W myśl tych przepisów zastosowanie się podatnika, płatnika lub inkasenta do urzędowej lub pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie może im szkodzić i to nawet wtedy, gdyby wykładnia taka okazała się błędna. Jak się wydaje, ustalona w tych przepisach reguła powinna stać się wytyczną przy ocenie skutków każdego aktu interpretacji dokonanego przez organy państwa, w tym także przez organy sądowe, i to nawet wtedy gdyby formalnie akty takie nie miały mocy wiążącej. Wymaga tego wynikająca z klauzuli państwa prawnego zasada ochrony zaufania obywateli do państwa oraz zasada bezpieczeństwa prawnego obywateli. Należy bowiem przyjąć, że nawet wtedy gdy decyzja interpretacyjna nie ma formalnie mocy wiążącej, to decyzje organów stosujących prawo stwarzają zwykle domniemanie, że ustalona w nich interpretacja przepisu jest prawidłowa. Zasadniczym skutkiem takiego domniemania jest przyjęcie, że prawo powinno chronić tych, którzy w dobrej wierze i zaufaniu do prawidłowości decyzji organów stosujących prawo zachowywali się w określony sposób. Organy państwowe nie mogą bowiem w żadnym przypadku przerzucać na obywateli ciężaru ponoszenia konsekwencji wynikających z uchybień i błędów organów państwowych, także uchybień i błędów dotyczących redagowania, stosowania i wykładni przepisów prawa³².

^:tl Por. na ten temat K. Karpus, Wykładnia w prawie podatkowym - przekrój problematyki, [w:] Wykładnia prawa i inne problemy filozofii prawa, red. L Morawski, Toruń 2005. Bliżej na ten temat rozdz. H.

³² Ibidem i cyt. tam orzecznictwo.