42451 skanuj0001 (15)

376 PROGRAMY EUROPEJSKIE

a) zdygitalizowaną bazę danych współczynników przepływów dła 1061 stacji pomiarowych w poszczególnych regionach Wspólnoty, uwzględniającą 12 parametrów;

b) system kartowania jakości wód na podstawie ujednoliconej metodologii dla trzech państw (Portugalia, Hiszpania, Francja), uwzględniający 5 klas jakości wody.

W celu realizacji tego wielkiego zadania została opracowana konćepqa ogólnopolskiego systemu informacyjnego ochrony przyrody (rys. IY.4).

Rys. IV.4. Schemat organizacji ogólnopolskiego systemu informatyczno-informacyjnego ochrony przyrody.

Obecnie w Polsce mamy do czynienia z następującymi bazami informacyjnymi w zakresie ochrony przyrody:

- bank danych CORINE biotopes,

-krajowe banki danych administracji państwowej (np. wojewódzkie) i służb ochrony przyrody (np. bank hydrogeologiczny i geologiczny),

- banki danych nauk przyrodniczych (uczelnie, instytuty) i społecznych ; organizacji pozarządowych.

Istnieje więc pilna potrzeba ścisłej współpracy między wymienionymi baszami danych. Odrębnym problemem jest przedstawianie gromadzonych da--• nych w układzie kartograficznym dostępnym dla służb planowania przestrżen-0 nego na szczeblu województw i gmin.

Wychodząc naprzeciw tym potrzebom Państwowy Instytut Geologiczny rozpoczął wydawanie mapy geologiczno-gospodarcżej 1:50 000, która m.in. obejmuje blok informacji z zakresu ochrony przyrody. Celem tej mapy jest szybkie dostarczenie obrazu kartograficznego o zasobach przyrody i kierunkach ich właściwego użytkowania. Mapa ta uwzględnia już informacje zbierane w systemie ECONET i CORINE (Kozłowski, 1998b).

Realizację programu CORINE biotopes rozpoczęto w roku 1985 w krajach ówczesnej Wspólnoty Europejskiej. Później dołączyły kraje skandynawskie. Na początku lat dziewięćdziesiątych program objął kraje Europy Środkowej (Bułgaria, Czechy, Polska, Rumunia, Słowacja i Węgry), a następnie Estonię, Litwę i Łotwę. W latach 1997-1998 EEA powołała kolejne zespoły w Albanii, Macedonii, Słowenii, Bośni i Hercegowinie.

CORINE biotopes to koordynacja informacji o biotopach, czyli miejscach życia populacji taksonu (Dyduch-Falniowska, Makomska-Juchniewicz, Perzanowska, 1997). Identyfikacja biotopu w terenie pozwala wyznaczyć ostoję CORINE. Ostoja biotop jest jednostką ekologiczną wyróżniającą się w terenie. Typowymi ostojami są: jezioro z przylegającymi do niego łąkami i lasem, dolina rzeczna, rozległy kompleks leśny lub rozległy kompleks leśny stanowiący mozaikę różnych drzewostanów, polan śródleśnych i torfowisk. Wyróżniane są ostoje kompleksowe, obejmujące całe regiony, i ostoje cząstkowe. Przykłady wyróżnionych ostoi zaprezentowano w tabeli IV.3.

Tabela IV.3. Wybrane charakterystyki dwóch ostoi kompleksowych CORINE

	Jura Kr akowsko-Częstochowska	Tatry
Powierzchnia	ok. 2600 km²	ok. 212 km²
Liczba ostoi cząstkowych	29	14
Liczba wyróżnionych siedlisk	58	54
Liczba ostoi cząstkowych z motywacją zoologiczną	20	12
Liczba ostoi cząstkowych gatunków zagrożonych	25	14
Liczba form aktywności ludzkiej na terenie ostoi	15	7

Wg: Dyduch-Falniowska i in., 1997.