46864 s gliy

12.3. Wpływ obiektów budowlanych na projektowanie badań terenowych

W zależności od rodzaju planowanej inwestygi budowlanej zmienia się liczba i rozkład przestrzenny punktów badawczych. Zróżnicowana jest głębokość penetrowanego podłoża oraz zakres badań specjalistycznych. Przedstawione niżej uwagi dotyczą sytuacji przeciętnych i odnoszących się wyłącznie do ustalania liczby punktów badawczych i ich głębokości. W zależności od złożoności budowy geologicznej terenu i od warunków gruntowych, optymalne liczby mogą być nieco inne. Przykłady usytuowania terenowych punktów badawczych (dokumentacyjnych) przedstawiono na rys. 12.2.

12.3.1. Lekkie budownictwo odosobnione

W przypadku dużego terenu przeznaczonego pod ten typ zabudowy, punkty badawcze ułożone są w siatkę, przy czym na 1 km² przypada około 20 punktów. Głębokość penetracji podłoża gruntowego jest 4 - 6 m poniżej posadowienia fundamentów. Jeżeli badane jest podłoże pod pojedynczy obiekt, usytuowuje się zazwyczaj 2 -3 punkty dokumentacyjne na zewnątrz obrysu fundamentów.

12.3.2. Lekka zabudowa dużej powierzchni

Gdy zabudowana ma być duża powierzchnia małymi obiektami, obowiązywać mogą zasady przedstawione powyżej. Jeżeli natomiast jest jeden lekki obiekt zajmujący znaczny teren, to liczba punktów badawczych uzależniona jest od powierzchni projektowanej budowli. Stosować tu można zasadę, że następującym powierzchniom zabudowy przyporządkowane są następujące liczby punktów badawczych: 500 m² - 5; 1000 m² - 10; 5000 m² - 15, 10 000 m² - 20. Punkty badawcze usytuowane powinny być na zewnątrz i wewnątrz obrysu fundamentów obiektu. Głębokość badanego podłoża powinna obejmować strefę położoną 6 - 15 m poniżej posadowienia fundamentów, przy czym wiercenia winny zagłębiać się 3-5 m w warstwę nośną podłoża.

12.3.3. Drogi kołowe i linie kolejowe

Z reguły punkty dokumentacyjne zlokalizowane są wzdłuż osi trasy komunikacyjnej, w odległościach 50- 150 m. Jednak w przypadku prowadzenia trasy komunikacyjnej w wykopie czy też na nasypie, konieczne są dodatkowe punkty badawcze usytuowane poprzecznie do trasy komunikacyjnej i znajdujące się poza jej użytkową częścią (w obrębie rezerwy pasa drogowego). Głębokość dokumentowanego podłoża jest najczęściej rzędu 3 - 10 m poniżej posadowienia poziomu podstawy korpusu drogi.

W przypadku przepraw mostowych wykonywane są zazwyczaj po dwa wiercenia pod każdą podporą. Głębokość penetracji podłoża jest uzależniona od budowy geologicznej. Powinna być jednak rzędu 10 - 30 m i dochodzić do gruntów tworzących nośne podłoże.

Rys. 12.2. Rozmieszczenie punktów badawczych przy rozpoznaniu podłoża pod różne obiekty budowlane: 1 - lekkie budownictwo odosobnione, lekkie budownictwo o dużej powierzchni, obiekty oddziałujące biochemicznie, place składowe, zbiorniki powierzchniowe, 2 - ciężkie budownictwo odosobnione, ciężkie budownictwo o dużej powierzchni, obiekty oddziałujące termicznie lub dynamicznie, zbiorniki podziemne, 3 - drogi kołowe, linie kolejowe, mosty, trasy wodociągów i kanalizacji, 4 - zapory, jazy, śluzy, 5 - tory wodne, falochrony, mola, nabrzeża, A - punkty dokumentacyjne główne; B - punkty dokumentacyjne pomocnicze

159