51133 P1010010 (14)

Schwabisch Ginund, I poł, XIV, profil poprzeczny zredukowany, cokoły rosną do lat 60 - tych XIV w. Do 150 cm, 180 cm, po tym momencie obniżają się, wracają do normy.

♦Po 1380 cokoły obniżają się do ok. 60- 80 cm, ok. 1400 wracają do wysokich(?)

*W połowie XIV wiekudruga fala krystalicznych cokołów. Zaostrzają się kanty, wklęski, pojawiają się przewiązki. Im później to krystaliczność bardziej ekspresyjna. Im głębiej w 2 poł. XIV wieku (80 - 90 lata) to wklęski bardziej światłocieniowe.

Kon. 3 ćw. XIV w. K. Św. Hasztala w Hadze, Schweibisch Gmund, 2 poł. Formy wklęsło - wypukłe, wklęski mocno drążono, cokół jest najistotniejszy, przez pulpitowe wcięcia przechodzą w zwarty profil. Krystaliczność bardziej ekspresyjna

Po 1380 cokoły obniżają się, ok. 1400 — syntetyczne wieloboczne cokoły, b. oszczędne profile bazowe, k. Jakuba w Nysie. Gotyk redukcyjny.

L. 80-te XIV, k. Św. Elżbiety we Wrocławiu, tylko negatywne formy przewaga wklęsłych form, wypukłe są mniej widoczne - podobnie rzeźbie, n poł. XIV, Mułhausen— simowy kształt poszczególnych profili, przeciągnięcie profilu przez całą długość cokołu, strefa cokołowa silnie skupioną głębokie profile, żłobienia - XTV w.

-    gotyk redukcyjny- haptyczna, sensualistyczna architektura.^ wtedy ważny sposób cięcia - ostre kąty, mataliczny sposób cięcia, ostre, zwarte formy, baza jednoprofilowa, simowa.

-    Kościół św. Jakuba w Nysie, ok. 1400: zwarty, niski wieloboczny cokół,

baza simowa (forma zredukowana), forma bardzo zredukowana, ascetyczna, profile do jednego.cokołu.    3

*Po 1400; simowa forma bazy się wyciąga (1413; kościół św, Janów- forma simowa wyciągniętą sima Wylana, mocne zawinięcie i podcięcie dołu). Dopiero w 2 poł. XV wieku sima długa, rozciągnięta, mocno zawiniętą straciła na sprężystości, niemal wertykalna linia i podcięcie (zawinięcie) u dołu.

Ok. 1400 Eslingen k. NMP, mocne wyciągnięcia profilu simowego u dołu, simowa forma się wyciąga, Legnicą śś. Piotra i Pawłą wysmuklenie, wywyższenie, tylko w dolnej partii, wypukłość simy, formy sąniesprężyste.

XV w. Można mówić tylko o tendencjach po połowie XV w., cokoły przestają być w sensie optycznym potrzebne piętrzą się, spływa na nie cienka służka.

*Po 1450; atektonika; przerost formy nad treścią, dużo nowych elementów. Od Arnolda z Westafalii w architekturze saskiej; trzon cokołu atektoniczny iprzewaga dekoracyjności nad funkcjonalnością, przerost formy nad treścią), nielogiczny, bardzo ozdobny (piramidki). Jeżeli występuje baza, jest ona czymś szczątkowym, składa się z jednego profilu. Zmultiplikowany cokół.