56991 skanuj0011 (146)

się, gdy dopływ pary do turbiny zrówna się z nową wydajnością kotła. W ten sposób obciążenie turbiny dostosowuje się do wydajności kotła, a wydajność kotła do Nzad-

Trzeba podkreślić, że w przypadku omawianego układu zmiany częstotliwości w systemie nie mają praktycznie wpływu na obciążenie bloku. Jeżeli bowiem np. częstotliwość w systemie zmniejszy się o M, to punkt pracy przesunie się w pierwszej chwili z 1 do 2 (rys. 3.4) powodując przejściowy wzrost obciążenia turbiny. Dopływ paliwa, a co za tym idzie wydajność kotła, pozostanąjednak niezmienione. Ciśnienie za kotłem zacznie, więc spadać. Regulator Rn za pośrednictwem nastawnika obrotów przesunie wówczas charakterystykę statyczną regulatora turbiny w dół. Nowy punkt pracy 3 (rys. 3.4) ustali się przy poprzednim obciążeniu turbiny, tzn. wówczas, gdy ilość pary do turbiny zrówna się na powrót z ilością pary produkowanej w parowniku.

Można, więc stwierdzić, że zaleta wariantu 2 polega na tym, że regulator ciśnienia opanowuje zakłócenia ruchowe tylko przez oddziaływanie na zawór regulacyjny turbiny. Ze względu na bardzo dobre własności dynamiczne tej pętli regulacji, zakłócenia opanowywane są szybko i co najważniejsze bez zmieniania ilości doprowadzanego paliwa. Wyeliminowanie wahań dopływu paliwa zmniejsza zaś wahania temperatury pary [5].

Równie szybko likwidowane są zakłócenia spowodowane przypadkowymi zmianami ilości doprowadzanego paliwa. W tym przypadku regulator ciśnienia szybko dopasowuje pobór pary przez turbinę do wydajności kotła. Sztywne uzależnienie mocy turbiny od wydajności kotła jest korzystne dla obu urządzeń - ogranicza, bowiem wahania ciśnienia i temperatury pary. Okupione to jest jednak niemożnością dokonywania szybkich zmian obciążenia turbiny wykorzystujących zdolność akumulacyjną kotła. Zmianę obciążenia bloku uzyskać można tylko przez zmianę ilości doprowadzanego paliwa z szybkością zależną od własności dynamicznych traktu: młyny - komora paleniskowa - wytwornica pary - turbogenerator. Szybkość ta, szczególnie w odniesieniu do małych zmian obciążenia AN (rys. 3.2b), jest znacznie mniejsza od uzyskiwanej w wariancie 1.

Dla umożliwienia częściowego wykorzystywania zdolności akumulacyjnej kotła (w sposób kontrolowany) omawiany układ może być zmodyfikowany w sensie pośrednim między wariantem 1 i 2. W tym celu regulator obciążenia bloku Rn działać powinien na dopływ paliwa oraz przejściowo na zawór regulacyjny turbiny.

AS

>

Rys. 3.4. Zmiany punktu pracy turbiny przy regulacji obciążenia przez oddziaływanie na kocioł - Wariant 2.

Wariant 3 układu regulacji obciążenia bloku przedstawiony na rys. 3.1 charakteryzuje się brakiem regulatora ciśnienia (lub jego odstawieniem). Zawór regulacyjny turbiny jest w czasie pracy normalnej całkowicie otwarty. Obciążenie turbiny zależne jest tylko od ciśnienia za kotłem, a co za tym idzie od ilości doprowadzanego paliwa. Stosowanie regulacji mocy wg wariantu 3 ma wiele zalet z punktu widzenia trwałości poszczególnych elementów bloku. Jak wynika z rys. 1.2.c wahania ciśnienia pary (a zatem i temperatury) są dla tego wariantu najmniejsze.

Zaletą tego układu jest również zmniejszenie strat dławieniowych na zaworze regulacyjnym turbiny. Poprawia to sprawność, zwłaszcza przy niskich obciążeniach oraz pozwala na uniknięcie zmian ciśnienia i temperatury w komorze kotła regulacyjnego turbiny, występujących przy regulacji dławieniowej z udziałem zaworów regulacyjnych (Wariant 1 i Wariant 2). Przy zmianach obciążenia korpus turbiny nie jest wówczas narażony na naprężenia cieplne.

Praca przy zmiennym (poślizgowym) ciśnieniu ma jednak wady polegające m.in. na niemożności uzyskiwania lnst_05.14_Ćw.23_BAD_UKlADÓW REGULACJI MOCY CZYNNEJ BLOKU

Strona 12 z 23