tj. Połąceeńła zakładkowe na śruby I nłty
Grubość ramienia kątownika obliczyć można z warunku nośności zginania jednokierunkowego, czyli:
(7.4)
b — długość ramienia kątownika.
Zakłada się, że śruby łączące ramię kątownika, przylegające do pasa słupa będą ścinane i dociskane.
Przykład 7.2
Zapiojeteowae połączenie belki 1300PE ze słupem za pomocą stołka podpo-nowego (jak na rys.7.13). przyjmując reakcję belki V= 46.7 kN.
Długość podparcia obliczono wg wzorów (7.2, 7.3): k* 1.07 ♦ 1.5 = 2,57 cm
e=J»„-k“0.7f'2V.5-2'57 = 3'06-2'57“0'49cm
O f|f»
Na stołek podporowy przyjęto kątowniki 70x50x7 o długości 20 cm Moment zginający
*i» 7 ♦ 7 * 14 mm
- 0,75 cm > 0,70 cm
M = 46,7 pp ♦ 1,5-1,4 j* 0.4 kNm Grubość ramema kątownika obliczono wg wzoru (7.4) 6 40
20 21.5
Przyjęto kątownik 75x50x8.
Śruby łączące ramię kątownika ze słupem obliczyć można z warunku na ścinanie i docisk (jak w przykładzie 7.1.)
Podstawy projektowania konstrukcji metalowych
[w którym:
W połączeniach zakładkowych obciążonych momentem zginającym M i siłą F obliczenie obciążających bezpośrednio łączniki sił S, jest hardziej złożone.
Załóżmy, że sztywną blachę węzłową połączoną śrubami lub nitami obciążono w sposób jak na rys.7.14. Działającą na połączenie mimośrodowo siłę F można zastąpić układem obciążenia: momentem zginającym {parą sił> M = F e i siłą F. Wypadkowa obciążenia każdego łącznika będzie sumą geometryczną obciążeń Sip {rys.7.I4b) i obciążenia od momentu zginającego Sm (rys.7.14c>. Składową obciążenia od siły F oblicza się jak w połączeniach rozciąganych, czyłń
(7.5)
n — liczba łączników.
| W celu obliczenia składowych obciążenia łączników od momentu zginającego A# analizowano układ jak na rys.7.15. Przy obciążeniu momentem M obrót blachy jest ograniczony oddziaływaniem Sm łączników o wartościach wprost proporcjonalnych do ich odległości od środka obrotu O.
| czyli promieni ri, oraz pól A, przekroju poprzecznego łączników, zatem: S* = k rrAi, <7.6a>
w którym:
k — współczynnik proporcjonalności.
Z równania równowagi mamy:
'ZSm r^k^A, Ą = r?.6b>
Z równania (7.6b) obliczamy:
k,.....
S Ai-rf
Podstawiając do wzoru (7.6a), otrzymamy:
Załdadąjąc, że w połączeniu będą łączniki o tej samej średnicy, otrzymamy wzór na siłę w i-tym łączniku:
Nąjwiększe oddziaływanie generowane będzie w łączniku nąjdalej oddalonym od środka obrotu O.
Przyjmując: rf = xf + yf, można wyznaczyć składowe sił trys.7.l5b):
o _ M y*
r o ■»*
Z W +yf)
$tyM =
Mxj
Ż&f+yf)
(7.7)
397