76465 Obraz0 (52)

przetwarzać podstawowe bodźce emocjonalne o charakterze społecznym. Możliwe zatem, iż zróżnicowanie grup wysokolękowych i wysokodepresyjnych nastąpi po włączeniu do analiz zmiennej poziomu aprobaty społecznej.

W oparciu o wyniki dotychczas opublikowanych badań empirycznych, jak i rozważania zawarte w części teoretycznej, można sformułować następujące pytania badawcze:

1)    Jak przetwarzają bodźce emocjonalne lękowi represorzy i depresyjni represorzy?

j ^

Z badań Eysencka (2000; w druku) wynika, że lękowi represorzy w zadaniach eksperymentalnych zachowują się tak, jak osoby prawdziwie lękowe. W oparciu o przegląd literatury wydaje się, że nie ma jeszcze danych na temat funkcjonowania uwagowego depresyjnych represorów. Biorąc pod uwagę dokonaną analizę badań na temat funkcjonowania osób depresyjnych i lękowych można spodziewać się, iż podział badanych na lękowych represorów i depresyjnych represorów nie doprowadzi do oczekiwanego zróżnicowania badanych. W takiej sytuacji do dalszych analiz włączone zostaną emocje wtórne. W związku ze specyfiką emocji wtórnych, tj. ich silnym związkiem z poznaniem i odniesieniami do „ja” poczucie wstydu i poczucie winy należy traktować jako zmienną modyfikującą przetwarzanie uwago we, nie zaś jako materiał, który powinien być przetwarzany.

2)    Jak interakcja wyróżnionych typów depresyjnych i lękowych i tendencji do reagowania emocją wtórną (wstydem/ winą) różnicuje przetwarzanie bodźców emocjonalnych?

Z przeglądu literatury wynika, iż osoby depresyjne mają tendencję do reagowania wstydem (Tangney, 1990; Tangney i Dearing, 2004). Wydaje się jednak, iż dotychczas nie zajmowano się badaniem związków pomiędzy poczuciem winy i wstydu a lękiem. Nie

21