76470 sr1

Nie tylko rumianek dalmacki, ale 1 zwykły, nie pachnący, Matricaria modora może być użyty w walce / owadami. Dym ze spalonych kwiatów rumianku zabija w ciągu dwudziestu minut wołki zbożowe, szkodniki ziarna.

Rzućcie kilka kwiatów rumianku do ogniska i przyjrzyjcie się, czy to się podoba komarom i muszkom.

Starzy ludzie zalecają kłaść pod pościel gałązki piołunu, by się ustrzec od pcheł i pluskiew. Piołun, czyli AnetniMa, nazwany został tak na cześć greckiej bogini łowów Artemidy. Piołun łatwo można rozpoznać po białawych, jedwabisto-kutnerkowatych, pierzastych, sterczących od góry liściach o silnym zapachu. Kwitnie w lipcu i sierpniu, kwiaty piołunu to małe. żółte koszyczki zebrane wraz z liśćmi w spore kwiatostany. Należy do rodziny złożonych. Jeden egzemplarz piołunu daje z górą 100 000 nasion. Obfite wydzielanie olejku eterycznego i kutner włosków na liściach chronią piołun od wyparowywania wody. Piołun rośnie na gruntach suchych i jest wytrzymały na posuchę. Zwierzęta pozostawiają piołun nietknięty ze względu na gorzki smak liści. Ludzie zaś, nie bacząc na przysłowie ..gorzki jak piołun", wykorzystują go w celach leczniczych: przy wysypkach, skrofułach i dla poprawy trawienia (wermut i piołunówka)..

Zawieśmy gałązkę piołunu u wejścia do namiotu czy szałasu — zapach jego odstręczy na pewno muchy i komary.

Gęsty wywar lnicy pospolitej w mleku jest skutecznym środkiem trującym muchy.

W ten sposób za pomocą roślin chronimy się w lasach od ukąszeń owadów, poszukamy też środków przeciw szkodnikom jarzyn, sadzonych na działkach

szkolnych i przy domach. Roślin Jadowitych niszczących owady znamy wiele, tu omówimy jedną z nich, niezmiernie rozpowszechnioną i interesującą.

Począwszy od maja przez całe lato aż do jesieni kwitną żółte, drobne kwiotki niedużej rośliny wysokości 30 — 50 cm. Kwiaty te mają kielich dwu-działkowy, cztery płatki korony, sporo pręcików i jeden słupek. Jest to przedstawiciel rodziny rnako-watych — glistnik, czyli jaskółcze ziele. Nie mylcie *“**•«■• siei go z jednym z jaskrów o 6—9 płatkach i brodawkach w nasadach liści. Jaskółcze ziele nosi nazwę grecką Chelidonium maius, od „chelidon" — jaskółka. Wierzono, że jaskółki zbierają sok z tego ziela 1 lecą do ociemniałych noworodków, by im wzrok przywrócić. Nadłamane jaskółcze ziele daje mleczno-żółty sok, którym można usunąć brodawki; trzeba smarować je tym sokiem dwa razy dziennie; stąd rosyjska nazwa ziela „czystotleł“ i „brodawkowiec'*.

Jaskółcze ziele jest trujące i dla ludzi, i dla owadów. Zbiera się je w okresie kwitnienia i suszy na przeciągu, pod okapem lub na strychu. Następnie rozciera się je na proszek, który ma ostry zapach i opyla rośliny warzywne, aby zabić mszyce i muszki. Dymem z jaskółczego ziela okadza się sady przeciw miodunkom jabłoniowym, a warzywniki przeciw bielinkom kapustnikom i Innym.

Nasiona jaskółczego ziela są czarne, z białym, mięsistym przydatkiem, zjadanym przez mrówki, które roznoszą potem nasiona po swych mrówczych drogach; stąd ziele to spotyka się często w pobliżu mrowisk. Jaskółcze ziele ma takie właściwości jak mimoza: jeśli z lekka uderzymy jego łodygę, płatki uniosą się ku górze i kwiatek zamknie się.

243