78072 t095

3.2. Opracowanie techniczne materiału głównego pracy 95

-    gdy w pracy cytuje się tylko jedno dzieło danego autora, wtedy wymienia się: inicjał imienia i nazwisko autora, a zamiast tytułu podaje się w przypisie skrót: wyd. cyt, op. cit. lub jw., a także numer strony, np.:

¹    G. Sikorski: wyd. cyt. s. 24.

²    B. Caputa: op. cit. s. 110.

³    K. Krzysztofiak: jw. s. 12-14.

-    gdy w pracy powołuje się na kilka dzieł jednego autora, wtedy za pierwszym razem podaje się pełny opis bibliograficzny, następnie zaś tylko inicjał imienia i nazwisko autora oraz początek tytułu i numer strony, np.:

⁴    K. Jankowski: Ekonomika.... s. 44.

⁵    Z. Zubrzycki: Problemy... s. 21-23.

-    jeżeli następujące po sobie przypisy dotyczą tej samej pracy, to zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie: op cit. lub tamże, lub ibidem, po którym następują numery stron, np.:

⁶    Op. cit. s. 33-36.

⁷    Tamże s. 131.

⁸    Ibidem, s. 10.

-    jeżeli następujące po sobie przypisy dotyczą nie tylko tego samego dzieła, lecz również tego samego fragmentu, stosuje się oznaczenie tamże lub loc. cit., bez podawania strony, np.:

⁹    Tamż.e.

¹⁰    Loc. cit.

W pracach dyplomowych lub magisterskich z nauk ścisłych i technicznych stosuje się często zasadę odwoływania się do literatury przez podawanie w tekście głównym w nawiasach kwadratowych numeru pozycji z wykazu literatury zamieszczonego na końcu pracy. Numer ten, ujęty w nawias, można podawać w tekście, np. [3 s. 9], lub w przypisach, np.:

¹ Zob. [3 s. 9].

W razie powoływania się na prace pisane w alfabetach niełacińskich w przypisach należy podać elementy opisu w formie oryginalnej lub transliteracji, np.:

¹ Frolov N. V., Timcuk I. C.: Zamecanija po povodu politiki cen prodovolstvennych produ-ktowPolśe. C. 2. Moskva: Moskovskij Universitet 1982.

Forma przypisów musi być jednolita w całej pracy.